Ο Φατίχ Ακίν εμπνέεται από τη ζωή του ράπερ Γκιβάρ Χατζαμπί στη νέα του ταινία «Το Χρυσάφι του Ρήνου», που από αυτήν την εβδομάδα κάνει πρεμιέρα και στις ελληνικές αίθουσες. Η ταινία του με χιούμορ, ρεαλισμό και αισιοδοξία αποτυπώνει τις γκρίζες σελίδες του Κούρδου από το Ιράν που μετά από μία αποτυχημένη ληστεία έγινε διάσημος από τα τραγούδια που ηχογράφησε μέσα στη φυλακή την περίοδο της κράτησής του.

Καταλαβαίνουμε γιατί ο Γκιβάρ Χατζαμπί γοήτευσε τον σκηνοθέτη που εντάσσει τον μετα-νεορεαλισμό στο μεγαλύτερο μέρος της φιλμογραφίας του, εδώ όμως, με την υποστήριξη και τη διανομή από μεγάλη γερμανική τηλεοπτική πλατφόρμα, πειραματίζεται μεν με τη φόρμα και την αφήγηση, αλλά επιλέγει το ασφαλές μονοπάτι, αυτό της αμεσότητας που παρά τη βία της ταρακουνά σινεφίλ και μη θεατές του καναπέ. Δεν υποβιβάζω τη δημιουργία του με το παραπάνω σχόλιο· ένδειξη θαυμασμού είναι, καθώς υπογραμμίζω πως το να μιλάς στις μάζες της led οθόνης, όταν κυρίως απευθύνεσαι σε κινηματογραφόφιλους, είναι επίτευγμα.

Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα ertnews.gr