Τη ζωή και το θάνατο του Μικελάντζελο Μερίζι, γνωστού ως Καραβάτζιο, ενός από τους πιο εμπνευσμένους επαναστατικούς, και με τη μεγαλύτερη επιρροή, καλλιτέχνες στην ιστορία της ζωγραφικής, που αναζητούσε με πάθος, όπως τόνιζε ο ίδιος, να «απεικονίσει την αλήθεια», ερμηνεύοντας τους Αγίους και την Παναγία μέσα από πραγματικά, ρεαλιστικά πρόσωπα, παρουσιάζει στην ταινία του αυτή ο γνωστός, ηθοποιός/σκηνοθέτης Μικέλε Πλασίντο («Ο σκοπευτής», «Ο αλιγάτορας»).
Ταινία δοσμένη μέσα από την έρευνα που είχε αναλάβει για λογαριασμό του Βατικανού ο Ιεροεξεταστής, γνωστός ως «Σκιά» (το μόνο φανταστικό πρόσωπο στην ταινία), με αφορμή την κατηγορία για φόνο ενάντια στον ζωγράφο, με πραγματικό όμως στόχο να εμποδίσουν τον Καραβάτζιο να χρησιμοποιεί πόρνες, εγκληματίες και παρίες της κοινωνίας για τα πρόσωπα Αγίων και της Παναγίας στους πίνακές του.
Ευκαιρία για τον Πλασίντο να καταγράψει τα τελευταία χρόνια της ζωής του Καραβάτζιο (ένα πολύ καλός Ρικάρντο Σκαμάρτσιο στο ρόλο), ανάμεσα στη Ρώμη και τη Νάπολη, και τον μυστηριώδη θάνατο του στο Πόρτο Έρκολε της Τοσκάνης. Ενώ αναμένεται να του δοθεί χάρη από τον Πάπα, η ταινία παρακολουθεί τη Σκιά (Λουί Γκαρέλ) ενώ συναντά και εξετάζει διάφορα άτομα που γνώρισαν τον Καραβάτζιο, από την όμορφη, ερωτευμένη με τον Καραβάτζιο, πόρνη, Λένα (Μικαέλα Ραματσότι), το μοντέλο του για τον πίνακα της Μαντόνα, μέχρι την πανίσχυρη και προστάτιδα του ζωγράφου, Μαρκησία Κονστάνζα (Ιζαμπέλ Ιπέρ).
Ο Πλασίντο έφτιαξε μια αρκετά πιστή βιογραφία του ζωγράφου, που αν και δεν φτάνει πάντα στο επίπεδο που περιμένεις (σκηνές και διάλογοι συχνά δεν ξεφεύγουν από τις συνταγές του εμπορικού σινεμά), παραμένει μια πολύ ενδιαφέρουσα, ιδιαίτερα για ένα πλατύ κοινό, ταινία, με ωραίες σκηνές, με εικόνες εμπνευσμένες από τους πίνακες του Καραβάτζιο (η ωραία φωτογραφία είναι του Μικέλε Ντ’ Ατανάσιο), ταινία, που αναπλάθει την όλη περίοδο του 17ου αιώνα, με τα κοστούμια (όχι πάντα καθαρά και σιδερωμένα, όπως μας έχει συνηθίσει το Χόλιγουντ), με τις πόρνες και τον υπόκοσμο της Ρώμης, με τους βρώμικους δρόμους και τα κτίρια, αλλά και την όλη ατμόσφαιρα της εποχής, με τις ανακρίσεις, τις εξαφανίσεις (η πόρνη που είχε δώσει τη μορφή της στον πίνακα «Ο θάνατος της Παρθένας» και που το πτώμα της ανασύρεται από το ποτάμι) και τα διάφορα βασανιστήρια από τα μέλη της Ιεράς Εξέτασης.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr