Μενού

ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΙΝΙΣΕΡΙΝ, ΤΑ - Αλέξης Δερμετζόγλου

Σ΄ ένα μικρό νησί της Ιρλανδίας στα 1923, κατά τη διάρκεια  της δράσης του ΙΡΑ στην ενδοχώρα, δυό στενότατοι φίλοι, ο Πάτρικ και ο Κολμ, βρίσκονται σε τεράστια κρίση εξ αιτίας της απόφασης του δευτέρου να κόψει και την παρέα και την καλημέρα, για ανεξήγητους φαινομενικά λόγους. στον πρώτο. Ο Πάτρικ, βαθύτατα εξαρτώμενος από τον φίλο του, κάνει το πάν για την επανασύνδεση αλλά μάταια.

1751 2

΄Ένα από τα καλύτερα σενάρια που έχω απολαύσει τα τελευταία χρόνια και ένας τέλειος Φάρελ, όλα αυτά συνυφασμένα με την μουσική του Μπάρτγουελ, μαζί με την ιδιαίτερη αποτύπωση  της εικόνας μιας απομονωμένης  μικροκοινωνίας, ολοκληρώνουν το πιθανά καλύτερο φιλμ  απ΄ αυτά  που έρχονται. Σίγουρα θα συζητηθεί πολύ από στόμα σε στόμα και, παρά το ερμητικό του σχήμα, ενδέχεται να κάνει και εισιτήρια.

Ο ΜακΝτόνα, πιστός στο δρόμο που χάραξαν οι Κοέν, γυρίζει  μια κοινωνιολογική, ψυχολογική, υπαρξιακή σπουδή πάνω στο ασύμετρο, το δυστοπικό και το ανεξήγητο. Με αξιοποίηση μεταφυσικών στοιχείων και άλλων από τις θεωρίες των παιγνίων  και της αρχής της απροσδιοριστίας, επιχειρεί να επιλύσει ένα πρόβλημα. Πέραν όλων των άλλων, την έλευση λοιπόν στοιχείων της αρχαιοελληνικής και σεξπηρικής τραγωδίας, τα εθνογραφικά και τα οικιστικά, ο δημιουργός πλέει ολοταχώς προς τα σημερινά και το ανεξήγητα.

1751 4

Θα πρέπει να εξετάσουμε αν ασχολείται κατ΄ ουσίαν με την μεγάλη απομόνωση της πανδημίας και τα ιδιαίτερα νοσηρά φαινόμενα που προέκυψαν, όπως εξαρτήσεις, ανασφάλειες, εμμονοληψίες και τελετουργική βία.

Η αφήγηση ράθυμη, επαναλαμβανόμενη, ο φακός στους λιτούς χώρους και ταυτόχρονα στα συνεχή μικρά οδοιπορικά των δύο ανδρών σε στενά πλαίσια. Μια σύγχρονη ταινία δεν θα μπορούσε παρά να ήταν μελαγχολική, θλιμένη, δακρύζουσα, αξιοπρεπής, αδιέξοδη, πνιγερή. Είναι χρέος κάθε σκεπτόμενου δημιουργού να ακολουθήσει αυτή τη γραμμή.

Αλέξης Δερμετζόγλου
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kemes.wordpress

Smart Search Module