Σαν τσαλακωμένη φωτογραφία σε πορτοφόλι, με αναμνήσεις από ένα καλοκαίρι στο μακρινό τότε, η ταινία Aftersun της Σάρλοτ Γουέλς, ανακαλεί μνήμες από μια εκδρομή που είχε πάει με τον πατέρα της πριν είκοσι χρόνια. Η σχεδόν αυτοβιογραφική ταινία της δημιουργού, με την παρατήρηση της 11χρονης Σοφί στον κατά 19 χρόνια μεγαλύτερο πατέρα της, με εμβάθυνση στο βιωμένο μελόδραμα, αποφεύγει την ημερολογιακή φόρμα επιλέγοντας τα συντρίμμια της ακατέργαστης μνήμης μιας ενήλικης που διατηρεί το παιδικό βλέμμα. Κάπου εκεί βρίσκεται και η πραγματική συγκίνηση, στις μικρές λεπτομέρειες· αυτά που θυμάται με τη διπλή ιδιότητα του τότε και του μετά, όσα ελάχιστα έγιναν μεγάλα τη στιγμή που ο χρόνος σταματούσε για να χορτάσει τον πατέρα της, εκεί που τα ανομολόγητα παραμένουν στη φωτεινή οθόνη και τη σκιερή σιωπή.
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα ertnews.gr