Μια ιστορία «αντιτρομοκρατικής» τρέλας
Μετά την ασύλληπτης φρίκης τρομοκρατική επίθεση στους δίδυμους πύργους στις 11/9/2001 ο κόσμος άλλαξε. Ο αρχικός τρόμος μεταβλήθηκε σε φόβο που απλώθηκε σε όλον τον κόσμο κι αυτός με τη σειρά του μετετράπη σε υστερία η οποία στράφηκε κατά δικαίων και αδίκων. Ιδίως στις ΗΠΑ η αντιτρομοκρατική υστερία πήρε διαστάσεις επιδημίας με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίας να έχουν επιδοθεί σε κυνήγι υπαρκτών αλλά και ανύπαρκτων τρομοκρατών.
Στις 3 Οκτωβρίου 2001 εξαφανίστηκε από το αεροδρόμιο της Βρέμης και ενώ ετοιμαζόταν να ταξιδέψει για το Καράτσι ο Μουράτ Κουρνάζ, Τόυρκος ο οποίος ζούσε με την οικογένειά του στη Γερμανία.
Την αληθινή ιστορία της απαγωγής του Μουράτ Κουρνάζ από τις μυστικές υπηρεσίες αφηγείται η ταινία «Ραμπιγιέ Κουρνάζ εναντίον Τζορτζ Μπους» (Rabiye Kurnaz vs. George W. Bush) του Αντρέας Ντρέσεν. Ο σκηνοθέτης προσεγγίζει τα γεγονότα μέσα από τον αγώνα που έκανε η μητέρα του Ραμπιγιέ για να μάθει που εξαφανίστηκε ο γιος της και για τον φέρει πίσω. Αυτήν η συνηθισμένη γυναίκα, μια πρώτης γενιάς τουρκάλα μετανάστρια, βρίσκεται ξαφνικά αντιμέτωπη με μια παγκόσμια υπερδύναμη! Γιατί αυτή βρίσκεται πίσω από την απαγωγή του γιου της, ο οποίος μεταφέρθηκε στις φυλακές του Γκουαντάναμο ως ύποπτος για τρομοκρατική δράση! Με τη βοήθεια του δικηγόρου Μπέρνχαρντ Ντόκε, υπέρμαχου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και υποστηρικτή των αρχών της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου θα ξεκινήσει έναν άνισο αγώνα και θα φτάσει μέχρι την Ουάσιγκτον σε μια δίκη στο Ανώτατο Δικαστήριο με κατηγορούμενη την αμερικανική κυβέρνηση για τις παράνομες φυλακίσεις υπόπτων για τρομοκρατία χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο.
Ο Μουράτ Κουρνάζ έμεινε στο Γκουαντάναμο 1786 μέρες, δηλαδή περίπου 5 χρόνια όπου έζησε κάτω από άθλιες συνθήκες και βασανίστηκε χωρίς τελικά να αποδειχθεί τίποτε εναντίον του. Και βέβαια χωρίς κανείς να απολογηθεί γι’ αυτό ούτε να του ζητήσει μία συγνώμη.
Μια πολύ δυνατή πολιτική ταινία στην οποία ο Αντρέας Ντρέσεν κατηγορεί ευθέως την μεγάλη υπερατλαντική «δημοκρατία» για τα εγκλήματά της εναντίον αθώων ανθρώπων και εναντίον των αρχών του ανθρωπισμού, της δικαιοσύνης και την δημοκρατίας. Εγκλημάτων τα οποία παραβίασαν κι αυτό ακόμη το αμερικανικό Σύνταγμα.
Το πολύ καλό σενάριο της ταινίας, που έγραψε η Λάιλα Στίλερ, κέρδισε το αντίστοιχο βραβείο στο 72ο Φεστιβάλ Βερολίνου. Ο Ντρέσεν το σκηνοθέτησε με δυναμισμό και πάθος χρησιμοποιώντας έντεχνα το μοντάζ και αναδεικνύοντας μέσω της χρήσης του τις ψυχολογικές μεταπτώσεις της θαυμάσιας Μελτέμ Καπτάν στο ρόλο της Ραμπιγιέ, η οποία βραβεύτηκε για τη μεστή της στο ίδιο φεστιβάλ. Η Καπτάν λαμβάνοντας το βραβείο είπε : «Αφιερώνω το βραβείο στην Ραμπιγέ Κουρνάζ και όλες τις μητέρες που η αγάπη τους ξεπερνά τα σύνορα».
Ο Ντρέσεν δεν αφήνει στο απυρόβλητο ούτε την υποκριτική στάση της γερμανικής κυβέρνησης η οποία, όχι μόνον δεν παρενέβη πολιτικά – ο δικηγόρος Ντόκε με πίκρα αναφέρεται στην κυβέρνηση Σοσιαλδημρατών και Πρασίνων που ψήφισε – αλλά μη λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός πως ο Μουράτ βρίσκεται στο Γκουαντάναμο αποφασίζει να μην του ανανεώσει την άδεια παραμονής επειδή δεν εμφανίστηκε στις αρμόδιες αρχές. Μιλάμε για ιστορίες πραγματικής τρέλας!
Στράτος Κερσανίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kersanidis.wordpress.com