Φουρτούνα στη στεριά
Είναι κάποιες ταινίες που σε τραντάζουν, δημιουργούν μέσα σου μια αναταραχή την οποία νιώθεις να ανεβαίνει αργά και μέχρι να κορυφωθεί έχεις παρασυρθεί από την υπνωτιστική τους γοητεία.
Η Ίλντικο Ένιεντι υπογράφει την ταινία «Η ιστορία της γυναίκας μου» (A Feleségem Története) η οποία είναι βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Μίλαν Φουστ, μια ιστορία ενός έρωτα που αφού βάδισε στα όρια, φουρτούνιασε και ξέσπασε.
Κάπου στη δεκαετία του 1930, ο σκληροτράχηλος καπετάνιος Γιάκομπ βρίσκεται σε ένα καφέ με έναν φίλο του και μεταξύ σοβαρού και αστείου του υπόσχεται πως θα παντρευτεί την πρώτη γυναίκα που θα ανοίξει την πόρτα και θα μπει. Αυτή που θα εμφανιστεί θα είναι η Λίζι, μια όμορφη γυναίκα, η οποία γοητεύει τον Γιάκομπ αλλά και η ίδια γοητεύεται από τον ίδιο και την τολμηρή του πρόταση να την παντρευτεί! Από τη στιγμή εκείνη παρακολουθούμε την έντονη ερωτική σχέση ανάμεσα σε δύο εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους. Τον θαλασσοδαρμένο και σκληροτράχηλο σουηδό καπετάνιο και την ντελικάτη, αέρινη κι ελεύθερη Παριζιάνα. Και ενώ ο έρωτάς τους φουντώνει γινόμαστε μάρτυρες του πως σιγά-σιγά ο Γιακομπ αρχίζει να νιώθει έξω από τα νερά του. Γιατί αυτός ο άνθρωπος ο οποίος έμαθε να αντιμετωπίζει τις φουρτούνες της θάλασσα φαίνεται εντελώς ανίκανος να διαχειριστεί μια τη σχέση του με τη σύζυγό του. Αρχικά δείχνει ανεκτικότητα αλλά δεν αργεί να έρθει η ώρα της ζήλιας. Το μικρόβιο της οποίας αρχίζει να τον κατατρώει, να τον αποδυναμώνει και να τον οδηγεί στην απόγνωση. Η Λίζι από την άλλη, τον αγαπά, αλλά την ίδια ώρα δεν μπορεί να απαρνηθεί αυτό που είναι, δηλαδή μια γυναίκα ερωτική, ανεξάρτητη, με έντονο ταμπεραμέντο. Και όπως φαίνεται το άκρως επικίνδυνο αυτό μείγμα θα οδηγήσει σε έκρηξη.
Είναι αξιοθαύμαστος ο τρόπος με τον οποίο η σημαντική ουγγαρέζα σκηνοθέτρια χειρίζεται την ιστορία. Κινηματογραφεί ανάλαφρα και διακριτικά και συνάμα με ευαισθησία και κομψότητα. Παρουσιάζει ανοιχτά τους χαρακτήρες της και τους προσεγγίζει χωρίς προκαταλήψεις. Ποιον ή ποια βαρύνει το άδικο; Με ποιανού ή ποιας το μέρος είναι το δίκιο; Όχι, μην περιμένετε από την Ένιεντι να πάρει θέση. Εκείνη απλώς αφηγείται μια ιστορία για έναν μοναχικό καπετάνιο που έψαχνε το προσωπικό του λιμάνι και για μια ελεύθερη γυναίκα η οποία διεκδικούσε το μερτικό της στη ζωή. Μα πόσο τρυφερή μπορεί να τελικά μια τόσο μπερδεμένη κι αδιέξοδη σχέση; Πως μπορεί ο πόνος του έρωτα να σε κάνει να βαδίζεις προς το μέρος του αντί να πας από την άλλη πλευρά; Να αποζητά κάποιος την ίδια του τη συντριβή μένοντας στο κενό από το οποίο ξεκίνησε; Όμως, να μην ξεχνάμε πως ενδιάμεσα υπήρξε πάθος κι ένταση, υπήρξε ζωή!
Η Ίλντικο Ένιεντι με το εξαιρετικό ρομαντικό δράμα εποχής αποδεικνύει πως αυτό που έχει σημασία είναι ο ίδιος ο άνθρωπος με τις επιθυμίες και τα πάθη του, με τις σωστές ή τις λάθος επιλογές, ο άνθρωπος που προχωράει και επιλέγει «να πάει κι ας του βγει και σε κακό». Όπως έπραξε ο Γιάκομπ, όπως έπραξε η Λίζι.
Θαυμάσιος στο ρόλο του Γιάκομπ ο Γκιζ Νάμπερ, δίνει μια συγκρατημένη ερμηνεία, ενώ η Λεά Σεϊντού, ως Λίζι, με διακριτικές αλλά έντονες δόσεις ερωτισμού, και πικρής μελαγχολίας κερδίζει τους θεατές με την πρώτη ματιά σε έναν από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας της.
Στράτος Κερσανίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kersanidis.wordpress.com