Ένας νεαρός χωρισμένος πατέρας και η μικρή κόρη του πηγαίνουν διακοπές. Στις μέρες που θα ακολουθήσουν ξεδιπλώνονται η σχέση τους, η ζωή τους αλλά και τα τραύματά τους. Η ανάμνηση αυτή θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στην ψυχή της - ενήλικης πια - κοπέλας.
Μια αναδρομή στις διακοπές των παιδικών χρονών μιας κόρης με τον πατέρα της... Και, πράγματι, η απλή εξιστόρηση αυτών των διακοπών είναι συγκινητική. Το τεράστιο ελάττωμα της ταινίας όμως είναι ότι εκτός από την εξιστόρηση δεν βλέπουμε πώς αυτή σημάδεψε το κορίτσι στην ενήλικη ζωή του. Ένα φλάσμπακ, για να «κερδίσει την αξία» του, πρέπει να έχει αναφορά και σύνδεση στο τώρα, να μας δείξει τι είδους παρακαταθήκες άφησε η ιστορία, αλλιώς παρακολουθούμε μια ταινία που δεν βγάζει πουθενά, που δεν καταλαβαίνουμε τι θέλει να μας πει... Η πιτσιρίκα είναι πραγματικά υπέροχη, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να μας κάνει κοινωνούς της ταινίας.
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr