ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΪΡΟΥ, Η - Παυλίνα Αγαλιανού

O Ανταμ κερδίζει μια θέση στο Πανεπιστήμιο Αλ-Αζχάρ, το επίκεντρο της «εξουσίας» του σουνιτικού Ισλάμ. Λίγο μετά την άφιξή του στο Κάιρο, ο θρησκευτικός ηγέτης του Πανεπιστημίου καταρρέει και πεθαίνει μπροστά στους μαθητές του. Το γεγονός αυτό σηματοδοτεί την αρχή μιας μάχης με σκοπό την απόκτηση της θέσης του...

Αναμφισβήτητα η πιο ενδιαφέρουσα ταινία της βδομάδας. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα πολιτικό θρίλερ το οποίο μας ξεναγεί στα άδυτα της ισλαμικής θρησκείας, ώστε να μας δείξει πόσο άρρηκτος είναι ο δεσμός της πολιτικής με τη θρησκευτική ηγεσία ενός τόπου. Η ταινία θα μπορούσε να αφορά οποιαδήποτε χώρα στον κόσμο, καθολική ή ορθόδοξη, και πάλι το ίδιο συμπέρασμα θα βγάζαμε. Πάλι οι ίδιοι δεσμοί αίματος θα συνέδεαν τις δύο εξουσίες, το κράτος και την Εκκλησία. Το γεγονός ότι η ιστορία αναφέρεται στην Αίγυπτο, χώρα καταγωγής κατά το ήμισυ του σκηνοθέτη, το κάνει πιο ενδιαφέρον για τον θεατή, αφού παρουσιάζεται μια θρησκεία στην οποία δεν έχει εντρυφήσει και μαθαίνει τα «κατατόπια» της. Το αν παίρνει θέση ή όχι ο σκηνοθέτης με την ταινία του δεν αφορά στενά το Ισλάμ και τις παραδόσεις του, αλλά περισσότερο την κατανόηση του «με ποιον τρόπο γυρίζει η Γη» στο σύστημα που ζούμε. Με αυτήν την οπτική, λοιπόν, ο θεατής ξεναγείται σε μια συνθήκη που δεν είναι τελικά τόσο απόμακρη όσο νομίζει, αφού η αναγωγή που κάνει στα «του οίκου μας» δεν διαφέρει και πολύ από εκείνη που παρακολουθεί στο έργο. Εξαιρετική σκηνοθεσία με ωραίο ρυθμό, ολοκληρωμένο σενάριο και μια ερμηνεία πρωταγωνιστικού ρόλου από τον Ταουφίκ Μπαρχόμ να την «πιεις στο ποτήρι».

Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr