Στη Γαλλία λίγο πριν την Επανάσταση του 1789 που άλλαξε τον κόσμο, η γαστρονομία αποτελούσε αυστηρά τομέα των αριστοκρατών. Το πρεστίζ ενός αριστοκρατικού οίκου εξαρτιόταν αποκλειστικά από την ποιότητα και τη φήμη του τραπεζιού του. Σ΄ αυτό το ιστορικό πλαίσιο, η ταινία αρχίζει με τον αυτοαποκαλούμενο Δούκα του Σαμφόρ να παραθέτει ένα δείπνο που το ετοιμάζει με στρατιωτική αυστηρότητα και ακρίβεια ελβετικού ρολογιού, ο σεφ Μανσερόν. Δυστυχώς γι’ αυτόν, αναλαμβάνει την πρωτοβουλία και σερβίρει ένα μη εγκεκριμένο πιάτο δικής του εμπνεύσεως. Καλείται στο τραπέζι του «ευγενούς αριστοκράτη», όπου οι καλεσμένοι συνδαιτημόνες τον «κάνουν σκουπίδι» και απολύεται γοργά και αβασάνιστα.
Ο πληγωμένος Μανσερόν απαρνιέται το πάθος του για την καλή κουζίνα και αποσύρεται σε ένα περιφερειακό πανδοχείο, στη μέση του πουθενά, όπου η σούπα λαχανικών αποτελεί το σύνηθες γεύμα των περαστικών. Μέχρι την ημέρα, που καταφθάνει μια μυστηριώδης γυναίκα και προτείνει να γίνει μαθητευόμενή του. Τη δέχεται με επιφυλάξεις -και δεν έχει άδικο, διότι η γυναίκα αυτή τελικά έχει καταχθόνιο σκοπό- αλλά στη συνέχεια και μετά από μεταπτώσεις της μεταξύ τους σχέσης, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για μια απολαυστική ιστορία αναζωπυρωμένου πάθους, καθοδήγησης, εκδίκησης… και της δημιουργίας του πρώτου εστιατορίου.
Ο Ερίκ Μπεσνάρ, βαδίζοντας στα χνάρια των «Η Μεγάλη Βραδιά», «Chocolat» και «Η Γιορτή της Μπαμπέτ», απεικονίζει σχολαστικά την προετοιμασία και την αγάπη για την εκλεκτή κουζίνα και μέσα από τις απολαυστικές ερμηνείες των Γκρέγκορι Γκαντεμπουά και Ιζαμπέλ Καρέ, καθώς και της υπέροχης φωτογραφίας της Ζαν-Μαρί Ντρεζού (της οποίας κάθε κάδρο είναι και ένας ζωγραφικός πίνακας εποχής) μας προσφέρει μια αρκετά ευχάριστη ταινία.
Άγγελος Πολύδωρος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα myfilm.gr