Μενού

ΖΟΜΒΙ CHILD - Δημήτρης Μπάμπας

Η πανσέληνος λαμπερή. Ξεπροβάλλει μέσα από τα σύννεφα. Και ύστερα από λίγο χάνεται ξανά πίσω από αυτά. Τεμαχισμός ενός ψαριού. Και η επιγραφή «Αϊτή 1962». Βρισκόμαστε στην επικράτεια των ζόμπι, των νεκροζώντανων.
Η αφήγηση οργανώνεται (γύρω από ) και εναλλάσσεται ανάμεσα σε δύο χρονικές στιγμές, δυο εποχές που έχουν στο επίκεντρό τους δύο πρόσωπα. Στη πρώτη εποχή, που διαδραματίζεται στον γενέθλιο τόπο της μυθολογίας των ζόμπι, στην Αϊτή, έχει στο κέντρο ένα νεαρό άνδρα. Θύμα της μαύρης μαγείας, υφίσταται τις ολέθριες συνέπειες της και γίνεται ζόμπι. Ωστόσο σε μια απροσδόκητη εξέλιξη κατορθώνει να δραπετεύσει από το φαύλο κύκλο και να αναζητήσει μια διέξοδο. Ενώ η δεύτερη χρονική στιγμή είναι το σήμερα, ο τόπος είναι η Γαλλία και πιο συγκεκριμένα ένα οικοτροφείο La Maison d'Education de la Légion d'Honneur, δηλαδή για απογόνους τιμημένων με το παράσημο του Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής. Στο κέντρο βρίσκεται μια μαθήτρια λυκείου και τρόφιμος του οικοτροφείου που αναζητά βοήθεια στο συναισθηματικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει…

1737 1

Ο Bertrand Bonello δημιουργεί ένα συναρπαστικό υβρίδιο στο οποίο τα στοιχεία της μυθολογίας ζόμπι διαπλέκονται μ’ αυτά της νεανικής ταινίας. Ωστόσο ό,τι είναι στον πυρήνα της ταινίας είναι ο περίκλειστος κόσμος της εφηβικής γυναικείας σεξουαλικότητας -ένα κόσμο με τον οποίο ο σκηνοθέτης είναι εξοικειωμένος βλ.  Nocturama. Η ομάδα των νεαρών κοριτσιών, που βιώνουν την εφηβεία τους μέσα στους περιορισμούς ενός ελιτίστικου εκπαιδευτικού ιδρύματος , όπως είναι τα οικοτροφεία La Maison d'Education de la Légion d'Honneur, συνιστούν τον κεντρικό κορμό της αφήγησης. Σ’ αυτό το μελαγχολικό και γεμάτο ευαισθησίες σύμπαν, που συχνά μας θυμίζει την ταινία The Virgin Suicides (1999) της Sofia Coppola, εισβάλλει ως επικουρία στα συναισθηματικά βάσανα η μυθολογία ζόμπι. Ο σκηνοθέτης αρχικά τη χρησιμοποιεί ως ένα μυθοπλαστικό στοιχείο που περιβάλλει τον πυρήνα της ταινίας, όμως στη συνέχεια σταδιακά την αποκαθαίρει από τις όποιες κινηματογραφικές, μυθοπλαστικές παραναγνώσεις και τη διαχειρίζεται ως ένα στοιχείο του περίπλοκού και «εξωτικού» πολιτισμικού, ιστορικού τοπίου της Αϊτής. Η αποδόμηση όμως αυτής της μυθολογίας ποτέ δεν ολοκληρώνεται. Τα βάσανα του έρωτα είναι πολλές φορές αβάσταχτα και οι μυθολογίες (ζόμπι ή άλλες) τελικά τα απαλύνουν…

Δημήτρης Μπάμπας
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα cinephilia.gr

Smart Search Module