Λίγο πριν τη δικτατορία του Μεταξά, ένας πολιτικός κρατούμενος παίρνει όμηρο στο κελί του έναν βουλευτή της συντηρητικής κυβέρνησης. Η δεύτερη ταινία του Αγγελόπουλου παρακολουθεί μια ομάδα ανθρώπων σε θέση ισχύος, φαινομενικά ξεκομμένους από τον έξω κόσμο, καθώς διαπραγματεύονται μεταξύ τους κάθε πιθανή απόφαση και συμβιβασμό με απώτερο κριτήριο όχι την σωτηρία μιας ζωής (πόσο μάλλον ενός έθνους) αλλά την μικρότερη δυνατή απώλεια σε σχέση με πιθανούς συμμάχους. Καθηλωτικό, σχεδόν θεατρικό, συνταρακτικά αλληγορικό, ένα σπουδαίο πρώιμο δείγμα του στυλ και του κινηματογραφικού πολιτικού κειμένου που έμελλε να ακολουθήσει τα αμέσως επόμενα χρόνια, αναδεικνύοντας τον Αγγελόπουλο ως τον κατεξοχήν χρονογράφο της Ελλάδας διαμέσου του 20ου αιώνα.

Θοδωρής Δημητρόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα news247.gr