Το «She said» πρωτοπροβλήθηκε στο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Νέας Υόρκης στις 13 Οκτωβρίου φέτος, πέντε ολόκληρα χρόνια και οχτώ ημέρες από τότε που δημοσιεύτηκε από τις Τζόντι Κάντορ και Μέγκαν Τόσεί το άρθρο στους New York Times που έκανε πάταγο.
Από τότε «καθελκύστηκε» το Metoo,μια που έγιναν συγκλονιστικές αποκαλύψεις για βιασμούς, την προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας αμέτρητων γυναικών από τον ισχυρό σε δύναμη και εξουσία Αμερικανό παραγωγό Χάρβεί Γουαϊνστάιν. Εκείνος κατέθεσε ότι όλες οι ερωτικές περιπτώσεις έγιναν με συναίνεση, κάτι που δεν έγινε αποδεκτό γι΄αυτό και βρίσκεται φυλακισμένος και έχει αποβληθεί απ΄ όλες τις επιτροπές και τα συνδικάτα που συμμετείχε.
Την ταινία γύρισε η ηλικίας 55 χρόνων Γερμανίδα Μαρία Σρέιντερ, διακεκριμένη ηθοποιός με 53 ρόλους. Έχει κάνει και έξι σκηνοθεσίες και η ταινία της, που γνωρίζουμε καλύτερα, είναι η «Στέφαν Τσβάιχ: Αποχαιρετισμός στην Ευρώπη (2016). «She said» αρχίζει με αναδρομές στο παρελθόν και μας μεταφέρει στην Ιρλανδία στα 1992, απ΄ όπου παραλαμβάνουμε ενδιαφέρουσες πληροφορίες.
Σε ότι αφορά την αξία της ταινίας, κάπου πλατυάζει, υπάρχουν στοιχεία στην έρευνα που είναι σε εξέλιξη κι αυτό αποτρέπει να έχουμε μια σφαιρική άποψη. Στρατευμένο, δυναμικό φιλμ που έχει το κοινό του. Μάλιστα να συμπληρώσω πως, όταν πριν από 5 περίπου χρόνια δημοσιεύτηκε το γνωστό άρθρο, πολλές γυναίκες προσέτρεξαν και βρήκαν τις δύο κυρίες δημοσιογράφους και όχι μόνο τις συνεχάρησαν, αλλά κατήγγειλαν σ΄ αυτές και τις δικές τους τραγικές ιστορίες. Ταινία που μοιάζει πολύ με το «She said» είναι η παραγωγή του NETFLIX « The happiest girl alive» (2022) του Μάικ Μπάρκερ.
Αλέξης Δερμετζόγλου
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kemes.wordpress