Μενού

ΛΑΪΛ, Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ - Αλέξης Δερμετζόγλου

Μια απρόσμενα καλή αμερικανική ταινία συνδυασμός φιλμ-μυθοπλασίας με κινούμενο σκίτσο  και δομή μιούζικαλ.

΄Ενας συμπαθητικός, μελαγχολικός κροκόδειλος, ο Λάιλ, με εκπληκτικές τραγουδιστικές και χορευτικές ικανότητες, είναι κρυμένος σ΄ ένα σπίτι.

Για να δούμε τώρα τον σχεδιασμό. Στη μικρή αμερικανική οικογένεια (κοινωνία), ο πατέρας είναι τυπικά ο φοβισμένος Αμερικανός της σιωπηρής πλειοψηφίας, η μητριά του μικρού γιού από την Ταϊβάν, το κοριτσάκι, που συμπαθεί ο μικρούλης, μαύρο. Στο μίξερ μπαίνει και ο μεσογειακός Ευρωπαίος (Χαβιέ Μπαρντέμ) χαβαλετζής, υπέρμαχος της ψευδαίσθησης, φαφλατάς, καλόκαρδος και ψευταράς, πλάνητας και  αδιόρθωτος.

Μέσα σ΄ αυτόν τον σχεδιασμό, ο Λάιλ  είναι ένας αξιαγάπητος παρίας κροκόδειλος που όλοι τον κυνηγούν αδίκως , ενώ στο τέλος εισέρχεται στο κόλπο και ένας άλλος παρίας…που είναι κροταλίας.

1715 4

Εντάξει, η αποδοχή του διαφορετικού είναι φανερή ως μήνυμα. Ωστόσο, η φράση που ακούγεται «΄Ηρθαμε για να ζήσουμε και ζωή σημαίνει δουλεύω σκληρά», φανερώνει ξεκάθαρα την «πολιτική» κατεύθυνση του φιλμ. Σε μια εποχή δυστοπική προτείνεται ως λύση η υπέρβαση, ο έλεγχος του φόβου και η δημιουργία μιας νέας κοινωνικής ομάδας.

Μετά από το σινεμά στα χρόνια του Τράμπ, έχουμε τώρα τον κινηματογράφο στην  προεδρία του Μπάιντεν ως μεταομπαμπική περίοδο προσαρμογής, για να γίνει φανερή η νέα σύγκλιση. Και φυσικά και η πιθανή πρόταση για καλοδεχούμενη ομοφυλοφιλία και συντροφικότητα «παίζει», καθότι ο Λάιλ είναι αρσενικός (δείτε το πλάνο στο μπάνιο με την μητέρα να σοκάρεται όταν τον βλέπει γυμνό). ΄Οσο για τον μαλθακό μπαμπά, δείχνεται στο ξεκάθαρα πως τα ηνία της οικογένειας αναλαμβάνει ο μικρούλης.

Έξοχη μουσική, πολύ ωραία τραγούδια, σημαντική χορογραφία και καραμπινάτο happy end.  ΄Ετσι φαίνεται μια και όλα καλύπτουν  τόσο όμορφα το σύστημα που «παίζει» αυτή η αναπάντεχη έκπληξη και που πηγαίνει εξαιρετικά εισπρακτικά στις ΗΠΑ.

Στο δια ταύτα, για την σύγχρονη κρίση φταίνε οι φοβισμένοι Αμερικανοί και οι φαφλατάδες Ευρωπαίοι που αεροβατούν, Γιατί όχι;

Αλέξης Δερμετζόγλου
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kemes.wordpress

Smart Search Module