Πρόκειται για την ιστορία ενηλικίωσης ενός νεαρού αγοριού που ανακαλύπτει ένα καταστροφικό οικογενειακό μυστικό και μια εξερεύνηση της δύναμης των ταινιών να αποκαλύπτουν την αλήθεια για τους άλλους και τους ίδιους μας τους εαυτούς.
Ο Σπίλμπεργκ μάς αφηγείται την ιστορία της οικογένειάς του και των παιδικών του χρόνων προκειμένου να μας διηγηθεί γιατί θέλησε να γίνει σκηνοθέτης. Οπως εξηγεί και ο ίδιος, «οι περισσότερες ταινίες μου αποτελούν μια αντανάκλαση όσων συνέβησαν στα πρώτα χρόνια της ζωής μου». «Με ό,τι κι αν καταπιάνεται ένας σκηνοθέτης, ακόμα κι αν είναι το σενάριο κάποιου άλλου, η ζωή του καταλήγει να ξεχύνεται επί της οθόνης, είτε του αρέσει είτε όχι. Απλώς συμβαίνει». Στα πρώτα πλάνα αποτυπώνεται η εικόνα μιας κατάμεστης κινηματογραφικής αίθουσας στην οποία προβάλλεται «Το Ογδοο Θαύμα» του Σέσιλ Ντε Μιλ. Πρόκειται για την ταινία η οποία γέννησε στον τότε εξάχρονο Σπίλμπεργκ τον θαυμασμό για την τέχνη του κινηματογράφου. Ο Σπίλμπεργκ μάς δείχνει με αφοπλιστική ειλικρίνεια πόσο σπουδαίος είναι ο κινηματογραφικός φακός και πόσο ουσιαστικά γεγονότα της ζωής μας μπορεί να αποκαλύψει τα οποία μένουν αθέατα στον «γυμνό οφθαλμό» της καθημερινότητας. Ομως, όσο κι αν η ταινία είναι τρυφερή, η εμμονή με το οικογενειακό του περιβάλλον, που δυστυχώς τελειώνει στην περίοδο της πρώτης νιότης, αφήνει πολλά κενά για τη συνέχεια... Αυτήν τη φορά ο μάγος του αμερικανικού σινεμά δεν έκανε το θαύμα του.
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr