Ισορροπημένα ευρηματική και γοτθική, μακάβρια μα επίσης τρυφερή διασκευή του γνωστού παραμυθιού, το οποίο εκμοντερνίζεται ταιριαστά όσο και άνισα
Οι χριστιανικές και αντιφασιστικές ανησυχίες, αλλά και η γοτθική αισθητική του Ντελ Τόρο βρίσκονται αναμενόμενα στο προσκήνιο, όπου παντρεύονται το τρυφερό με το μακάβριο.
Η αληθινά ευρηματική και διασκεδαστική διασκευή του σκηνοθετικού διδύμου, όμως, σκοντάφτει στην προσπάθειά της να απευθυνθεί τόσο στο ανήλικο όσο και το ενήλικο κοινό. Έτσι ανά σημεία η αφήγηση πλατειάζει στις επεξηγήσεις της, ειδικά στο συγκρατημένα διδακτικό πολιτικό σκέλος, αδικώντας τις πιο δημιουργικές πτυχές της. Όπως ο εξαιρετικά απεικονισμένος προβληματισμός πάνω στο εφήμερο της ύπαρξης, ο οποίος μαζί με το γρύλλο που "ενσαρκώνει" ο Γιούαν ΜακΓκρέγκορ κλέβουν την παράσταση.
Γιάννης Καντέα Παπαδόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα athinorama.gr