Μενού

ΜΕΝΟΥ, ΤΟ - Γιάννης Ζουμπουλάκης

Το «Μενού» είναι σίγουρα μια ταινία που έχει τις καλές στιγμές της, κυρίως στο πρώτο ημίωρο όταν οι ήρωες μας συστήνονται και εμείς περιμένουμε ότι κάτι πολύ παράξενο θα συμβεί στην συνέχεια. Οι εν λόγω ήρωες (Νίκολας Χάουλτ, Τζάνετ Μακ Τιρ, Τζον Λεγκουιζάμο κ.α) είναι οι επισκέπτες του νησιού στο οποίο βρίσκεται το εστιατόριο του σπουδαιότερου και εκκεντρικότερου σεφ του κόσμου (Ρέιφ Φάινς) που μπορεί μεν να σερβίρει ψίχουλα με σος από καβούρι (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων), όμως οι γεύσεις του είναι ανεπανάληπτες.

1688 8

Ολο το τελετουργικό της ξενάγησης των επισκεπτών και της αναφοράς των κανόνων που πρέπει να τηρηθούν από μια ασιάτισσα μετρ (Χονγκ Τσάου) έχει ενδιαφέρον και χιούμορ. Το πρόβλημα αρχίζει όταν ο λόγος που ο σεφ συγκέντρωσε εκεί όλους αυτούς τους επισκέπτες βγαίνει στην επιφάνεια. Τότε, η ταινία του Μαρκ Μάιλοντ μετατρέπεται σε κάκιστη παραλλαγή των «Δέκα μικρών Ινδιάνων» (ή νέγρων) της Αγκαθα Κρίστι που ούτως ή άλλως είχε γίνει μια θαυμάσια παρωδία στο «Πρόσκληση για γεύμα από έναν υποψήφιο δολοφόνο»…

Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr

 

Smart Search Module