Είναι πλέον επιβεβαιωμένο δια της επαναλήψεως πως η Πενέλοπε Κρουζ αισθάνεται άνετα ερμηνευτικά σε ταινίες στην Ισπανική και Ιταλική γλώσσα. Το μεσογειακό ταμπεραμέντο της απελευθερώνεται και οι ερμηνείες της έχουν μια φρεσκάδα και γνησιότητα ασύγκριτη με τα Χολυγουντιανά της πονήματα. Με εξαίρεση το «Βίκυ Κριστίνα Μπαρθελόνα» και το «Εννιά» (το πρώτο της χάρισε Όσκαρ δεύτερης γυναικείας ερμηνείας και το δεύτερο μια ακόμα υποψηφιότητα), η ίδια στα Αγγλικά είναι σχεδόν απογοητευτική, παγωμένη, περιορισμένη.
Στην «Απέραντη Αγάπη» υποδύεται την Κλάρα, μια Ισπανίδα μητέρα σε έναν διαλυμένο γάμο που ζει στην Ιταλία. Το ελεύθερο πνεύμα της, η διάθεση της για ζωή, η αγάπη της για τα παιδιά της την κάνουν μοναδική στο να αντιμετωπίσει και να αγκαλιάσει την -κατά κόσμο- λανθάνουσα έκφραση φύλου της κόρης της. Ένα γνήσιο δείγμα κινηματογραφικού είδους που καταφέρνει να αγκαλιαστεί από τον εμπορικό κινηματογράφο, γεμάτο μπρίο, ιταλικά τραγούδια της εποχής (η Πάτυ Μπράβο και Ραφαέλλα Καρά έχουν την τιμητική τους) και μια ανθρώπινη ιστορία στο περίβλημα. Η ταινία τελικά τιμά τον τίτλο της καθώς ξεχειλίζει από «Απέραντη Αγάπη».
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα ertnews.gr