Η γνώμη του υπογράφοντος απέναντι στην τελευταία ταινία του «διεθνούς» εδώ και χρόνια πλέον Ελληνα σκηνοθέτη Πάνου Χ. Κούτρα, δεν διαφέρει από την πρώτη αντίδρασή του όταν είδε την ταινία στο φετινό φεστιβάλ των Καννών στο τμήμα των Ειδικών Προβολών (επίσημο). Αστεία όσο και πικρή, «τρελή» όσο και προσγειωμένη, η σάτιρα αυτή παρότι αφηγείται την ιστορία συγκεκριμένων προσώπων, σου δίνει την εντύπωση ενός ευρύτερου καυστικού σχολιασμού γύρω από το χάος της ελληνικής πραγματικότητας των τελευταίων χρόνων.

Με όχημα του το χιούμορ (όπλο δυνατό σκηνοθετικά και σεναριακά, ακόμα και στις πολύ δραματικές στιγμές του Κούτρα όπως η «Στρέλλα»), τον βοηθά να ακουμπήσει σοβαρά  ζητήματα όπως η σεξουαλική ταυτότητα, το μεταναστευτικό, η αποδυνάμωση των οικογενειακών αξιών, ακόμα και η βαρβαρότητα του ανθρώπου προς τα ζώα (ο τίτλος παραπέμπει σε ένα πουλί εξαφανισμένου είδους, που κάνει την εμφάνισή του στο σπίτι της έκπτωτης οικογένειας, τόσο παρηκμασμένης που θαρρείς ότι ο σκηνοθέτης κλείνει το μάτι στους «Τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας» του Νίκου Παναγιωτόπουλου).

Η ματιά του Κούτρα είναι δεικτική και ειρωνική, συγκρονως όμως διακρίνεται από τρυφερότητα και αγάπη, προσπαθεί πραγματικά να κατανοήσει  τους ήρωές του. Ολοι οι ηθοποιοί τον υπηρετούν με ζήλο (Ακης Σακελλαρίου, Σμαράγδα Καρύδη, Νατάσα Εξηνταβελώνη κ.α.) αλλά την παρασταση κλεβει ο Αγγελος Παπαδημητρίου, αγαπημένος ηθοποιός του Κούτρα και επίσης εξαιρετικός στην ταινία «Xenia» του ιδίου.