Η «Φυγή» είναι η αληθινή ιστορία εξόδου του Amin Nawabi (το όνομα δεν είναι αληθινό, η ιστορία όμως είναι) από το Αφγανιστάν σε μικρή ηλικία. Ο Amin τώρα είναι 36 ετών, κάτοικος της Δανίας, ακαδημαϊκός και έτοιμος να παντρευτεί τον επί χρόνια σύντροφό του.
Η «Φυγή» είναι το υπόδειγμα της ταινίας που χρησιμοποιεί τον «δικαιωματισμό» και την πολιτική προπαγάνδα των ΗΠΑ ώστε να μιλήσει για την προσφυγιά - την οποία εν προκειμένω δημιούργησαν οι ίδιες οι ΗΠΑ... Εξηγούμαστε: Βρισκόμαστε στο Αφγανιστάν, από το οποίο ο πρωταγωνιστής φεύγει με την οικογένειά του ακριβώς μετά την πτώση της λαϊκής κυβέρνησης, γύρω στο 1992. Παρ' όλα αυτά, ψέγει τη λαϊκή κυβέρνηση ότι φυλάκισε τον πατέρα του, χωρίς όμως να μας εξηγεί το γιατί. Τελικά φταίνε όλοι το ίδιο για την τραγική κατάσταση του αφγανικού λαού; Προχωρώντας παρακάτω, περνάμε σε μια Ρωσία όπου έναν χρόνο πριν έχει κατεβεί η κόκκινη σημαία από το Κρεμλίνο, ωστόσο οι διεφθαρμένοι αστυνομικοί αποκαλούν ο ένας τον άλλον «σύντροφο». Εάν περάσουμε αυτούς τους σκοπέλους, παρακολουθούμε μια σπαραχτική ιστορία για μια οικογένεια που χωρίστηκε στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, με το «απαραίτητο» happy end. Το αβίαστο ερώτημα που προκύπτει είναι: Γιατί ο σκηνοθέτης δεν θίγει πουθενά το καπιταλιστικό σύστημα; Αραγε οι πόλεμοι γεννιούνται από μόνοι τους;
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr