Η Έλενα κι ο Αντώνης γνωρίζονται στο φέρι και ξεκινούν ένα ταξίδι με το αυτοκίνητο της πρώτης για να εκτελέσουν την τελευταία επιθυμία της θείας του δεύτερου και να θάψουν τα οστά της στο χωριό καταγωγής της. Στη διαδρομή θα προκύψουν απρόοπτα που θα τους επιτρέψουν να ανοιχτούν μεταξύ τους και να βρουν προσωρινή παρηγοριά σε όσα τους απασχολούν.
Δραματική κομεντί που αποτελεί την πρώτη μεγάλου μήκους μυθοπλασία του σκηνοθέτη. Πρόκειται για την πιο πολυβραβευμένη ελληνική ταινία της περυσινής χρονιάς, έχοντας αποσπάσει έξι βραβεία στο περυσινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και πέντε από τα φετινά βραβεία Ίρις της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, ενώ αποτελεί επίσης την επίσημη πρόταση της Ελλάδας για την κατηγορία Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας στα Όσκαρ του 2023.
Σ’ ένα αυτοσχεδιαστικό σενάριο φτιαγμένο μαζί με τους εξαιρετικούς ηθοποιούς του (κι ειδικά τη σχεδόν σπαρακτικά εύθραυστη Τοπαλίδου), ο σκηνοθέτης παραδίδει μια τρυφερή και μελαγχολική ιστορία για τη μοναξιά, το αδιέξοδο, τον αναστοχασμό, την ανάγκη για συντροφικότητα κι επικοινωνία.
Η ευγένεια κι η απλότητα των αισθημάτων της ταινίας, το βασικό ανθρώπινο επίπεδο συνύπαρξης κι αλληλεγγύης στο οποίο αναφέρεται, αντανακλώνται στην επιλογή μιας παρωχημένης κάμερας mini DV με την οποία γυρίστηκε (για οικονομικούς λόγους), με όλους τους αισθαντικούς, νοσταλγικούς συνειρμούς που δημιουργεί η χαμηλή της ανάλυση. Παράλληλα ωστόσο, δεν αποφεύγεται η αίσθηση, ότι το όλο εγχείρημα θα μπορούσε να έχει προκύψει ακόμη πιο σφιχτό, μεστό και ουσιαστικό, ακόμα και σ’ αυτό το χειροτεχνικό επίπεδο. Διατίθεται στο Cinobo.
Νίκος Τσαγκαράκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα patris.gr