H 15χρονη Κιάρα, μια μέρα μετά τα 18α γενέθλια της αδερφής της, βλέπει τον κόσμο της να αναποδογυρίζει. Χτες, γιόρταζε σε οικογενειακό κύκλο, χορεύοντας και διασκεδάζοντας και περιμένοντας ένα αύριο πολύχρωμο και ολοζώντανο. Σήμερα, ο πατέρας της εξαφανίζεται, ένα αυτοκίνητο εκρήγνυται μπροστά της, και τα ψέματα της οικογένειας γκρεμίζονται το ένα μετά το άλλο. Καθώς ενώνει τα κομμάτια του παζλ στην αναζήτηση του πατέρα της, θα έρθει αντιμέτωπη με την αλήθεια και θα κληθεί να πάρει μια σκληρή απόφαση για το μέλλον που θέλει.
Μια ιστορία ενηλικίωσης περιφερειακή του κόσμου του οργανωμένου εγκλήματος στην Ιταλία, κατασκευασμένη με έναν πολύ ενδιαφέροντα, αντίστροφο τρόπο. Αντί ο κόσμος αυτός να παρουσιάζεται ως δεδομένος, παρουσιάζεται ως μια σταδιακή ανακάλυψη μπροστά στα μάτια μας, με τον τρόπο και τον ρυθμό που η κεντρική ηρωίδα τον ψηλαφίζει, χωρίς να το θέλει, βήμα το βήμα, σε μια αναζήτηση που θα τη φέρει αντιμέτωπη με άσχημες αλήθειες. Η Ιταλία του Καρπινιάνο μοιάζει δομικά παραδομένη σε ένα σύστημα διαφθοράς και εγκληματικού ελέγχου (κάτι ταυτόχρονα επίκαιρο αλλά και παντοτινό) καθώς ξετυλίγεται μπροστά στο σοκαρισμένο βλέμμα μιας έφηβης που διασχίζει τα πρώτα της σταυροδρόμια.
Αυτή η αφύπνιση λειτουργεί και σαν κοινωνικό δράμα αλλά ταυτόχρονα και ως αλληγορία ενηλικίωσης– στα μάτια ενός νεαρού ατόμου, ο κόσμος πάντα αποκαλύπτει δυσάρεστες αλήθειες και σκοτεινές πτυχές. Τα πάντα είναι, με ένα τρόπο ή τον άλλον, σεισμικής σημασίας γεγονότα. Ίσως μάλιστα η ταινία να λειτουργούσε ακόμη πιο αποτελεσματικά αν άφηνε εντελώς πίσω τους όποιους δεσμούς με τον ρεαλισμό.
Αλλά σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για ένα εντυπωσιακό φιλμ ενηλικίωσης, στιβαρής τεχνοτροπίας: Ο Καρπινιάνο αποκαλύπτει τον κόσμο του φιλμ του σταδιακά, κρατώντας πάντοτε την κάμερα κοντά στο πρόσωπο της ηρωίδας του. Καταγράφοντας κάθε αντίδραση και βλέμμα και χαρτογραφώντας έτσι τον κόσμό μέσα από τα μάτια της. Τα κοντινά του διαθέτουν τέτοια αισθητική κατεύθυνση και θεματικό υπόβαθρο, που όχι απλά δεν κινδυνεύουν να παρεξηγηθούν για τηλεοπτικού τύπου άνευρα close-up, αλλά και αναδεικνύουν το φιλμ ως εντυπωσιακού δυναμισμού, πρώτου προσώπου κινηματογραφικό πορτρέτο.
Θοδωρής Δημητρόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα news247.gr