Η Φράνς Ντε Μερς είναι γοητευτική, όμορφη, πλησιάζει τα 40.Με τον σύζυγό της, δοκιμιογράφο και συγγραφέα Μαρκ, είναι αποξενωμένοι, ενώ έχουν και ένα κοριτσάκι γύρω στα 8-10. Η Φράνσις είναι διάσημη ρεπόρτερ της τηλεόρασης των εντυπωσιακών εφετζίδικων ρεπορτάζ και κάνει στενή παρέα με τη φίλη της Λου, που την βοηθάει στην τηλεόραση. Τα μηνιαία έσοδά της είναι πολύ υψηλά. Κάποτε θα χτυπήσει, από δική της αμέλεια, έναν νέο και άνεργο Αλγερινό και θα βοηθήσει αυτόν και την οικογένειά του οικονομικά. Της Φράνς ένα ρεπορτάζ, για τους δυστυχείς μετανάστες που πλέουν στη Μεσόγειο με βάρκες, θα αποδειχθεί πλαστό. Ωστόσο, παρ’ όλα αυτά θα συνεχίζει.
Τα Καγιέ Ντε Σινεμά κατέταξαν την ταινία στις 10 καλύτερες του 2021 και όχι άδικα. Πρόκειται για μια «επιθετική» μαύρη σάτιρα με στοιχεία νουάρ και περιπέτειας, που ασκεί έντονη κριτική στα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης της Γαλλίας και καθόλου τυχαίο το όνομα της πρωταγωνίστριας είναι η Φράνς (Γαλλία).
Με εντυπωσιάζει η σκηνοθετική γραμμή του Ντυμάν που παραμένει σταθερή. Η κινηματογράφηση είναι μετωπική, επιθετική, διεισδυτική, ως να εισβάλει. Πόσο ωραία γνωρίζει επίσης πάντα να αξιοποιεί τους εξωτερικούς χώρους, είτε αυτοί είναι χιονισμένα βουνά, είτε επικίνδυνοι δρόμοι, είτε φτωχικές γειτονιές. Δεν θα μείνω στο «διδακτικό» μέρος της ταινίας, γιατί όλα τα καταγγελόμενα περιστατικά «στημένων» η δημαγωγικών ρεπορτάζ, είναι γνωστό και από τη δική μας τηλεόραση. Μ΄ ενδιαφέρει η αφήγηση, όταν έρχεται με συνεχείς σεναριακές ανατροπές με αλλεπάληλες εκπλήξεις και οικειοποίηση διαφόρων στιλ. Υπέροχη η Σεϊντού σε ρόλο γυναίκας χαμαιλέοντα κινηματογραφείται με πολλούς τρόπους, όπου ο σκηνοθέτης δείχνει κενά, ελλείματα, αφήνοντας αινίγματα. Την καταγράφει ως ένα τραγικό θραυσματικό πρόσωπο, πιεσμένο σε ένα είδος καθημερινού θρίλερ, όπου οι προθεσμίες υπερβαίνουν τον άνθρωπο. Κατ΄ εμέ, το φιλμ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ψυχολογικού εσωτερικού τρόμου, όπως σε πετυχημένες επιλογές κάποιων ταινιών του Κρόνεμπεργκ.
Αλέξης Δερμετζόγλου
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kemes.wordpress