Στο West End του Λονδίνου της δεκαετίας του 1950, τα σχέδια για την κινηματογραφική μεταφορά του επιτυχημένου θεατρικού έργου «Η ποντικοπαγίδα» της Αγκάθα Κρίστι διακόπτονται απότομα όταν ένα βασικό μέλος του συνεργείου δολοφονείται. Οταν ο αποτραβηγμένος από τον κόσμο επιθεωρητής Stoppard και η πρόθυμη αρχάρια Constable Stalker αναλαμβάνουν την υπόθεση, βρίσκονται μπλεγμένοι σε ένα αινιγματικό παιχνίδι υπόπτων, ερευνώντας τη μυστηριώδη ανθρωποκτονία με δικό τους κίνδυνο.
Ξεκινώντας με το γεγονός ότι μια κριτική δεν πρέπει να αποκαλύπτει την πλοκή της ταινίας, θα δώσουμε μόνο μερικά πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία και θα σας προτρέψουμε να πάτε στη σκοτεινή αίθουσα, για να ρίξετε άπλετο φως στο μυστήριο... Ο Αμερικανός σκηνοθέτης Λέο Κόπερνικ, που αναλαμβάνει την κινηματογραφική μεταφορά, είναι στη μαύρη λίστα του Μακάρθι, ενώ η συγγραφέας έχει βάλει όρο στον παραγωγό που αγόρασε τα δικαιώματα ότι μπορούν να ξεκινήσουν τα γυρίσματα μόνο 6 μήνες μετά το κατέβασμα της παράστασης, που γνωρίζει τεράστια επιτυχία... Κατά τ' άλλα, ό,τι ξέρετε ξεχάστε το κι απολαύστε μια εξαιρετική από όλες τις απόψεις ταινία εποχής αλά Αγκάθα Κρίστι, με γενναίες δόσεις λεπτής ειρωνείας, στην οποία η «Ποντικοπαγίδα» είναι μόνο το πρόσχημα. Εξαιρετικό καστ, κοστούμια, σκηνικά, φωτογραφία υπέροχα, σκηνοθεσία εκρηκτική σε ρυθμό κι ένα σενάριο να το πιεις στο ποτήρι. Μέχρι σχεδόν το τέλος, όσες «αστυνομικές ικανότητες» κι αν έχει ο θεατής, δεν μπορεί να υποψιαστεί τον δολοφόνο. Και αυτό για τα έργα του είδους στο σινεμά σημαίνει διασκέδαση...
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr