50 χρόνια μετά την αλόγιστη υπεράκτια εξόρυξη κοιτασμάτων πετρελαίου από τη νορβηγική κυβέρνηση στη Βόρεια Θάλασσα, αρχίζουν να εκδηλώνονται οι περιβαλλοντολογικές συνέπειες - έχει ανοίξει μια ρωγμή στον πυθμένα της θάλασσας που προκαλεί την κατάρρευση μιας εξέδρας εξόρυξης. Μια ομάδα ερευνητών, μεταξύ των οποίων και η χειρίστρια υποβρυχίων Σοφία, σπεύδει να ερευνήσει για τους αγνοούμενους και να καθορίσει την αιτία της ζημιάς, αλλά ανακαλύπτει ότι αυτό είναι απλώς η αρχή μιας πιθανής αποκαλυπτικής καταστροφής. Ενώ εκκενώνονται οι εξέδρες, ο σύντροφος της Σοφία, ο Στίαν, παγιδεύεται στον βυθό της θάλασσας και η Σοφία πρέπει να καταδυθεί για να τον σώσει.
Μια ταινία σκανδιναβικής παραγωγής με εντυπωσιακή σκηνοθεσία και εφέ, για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, που όμως δεν βάζει το μαχαίρι στο κόκαλο και δίνει μεγαλύτερο βάρος στην προσωπική ιστορία έναντι του πραγματικού διακυβεύματος... Ενώ προσπαθεί να δείξει ότι η υπερεκμετάλλευση των κοιτασμάτων γίνεται από τις μεγάλες εταιρείες και οι κυβερνήσεις ουσιαστικά μόνο «δανειοδοτούν» κάθε απόφαση των εταιρειών... μπλέκοντας την παράλληλη ιστορία διάσωσης αποδυναμώνει σεναριακά όλη την ταινία. Κρίμα γιατί δεν βλέπουμε συχνά ταινίες με τέτοια θεματολογία. Εάν περιμένει κανείς να δει ένα αντίστοιχο «Deepwater Horizon» δυστυχώς έχει χάσει...
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr