Ένας τόπος αναμνήσεων, επιθυμιών, φαντασιώσεων, εμμονών. Ένας τόπος θανάτου.
Ωμό μα και σαγηνευτικό, ένα εύθραυστο παραμύθι για την ζήλια, την ενοχή και την επώδυνη αγάπη.
-
Βραβείο Netpac στο φεστιβάλ Βενετίας
-
Βραβείο World Cinema στο φεστιβάλ Σάντανς
-
Ειδικό βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου στο φεστιβάλ Fantasporto
-
Μέγα Βραβείο στο φεστιβάλ Βρυξελλών
-
Επίσημη συμμετοχή Φεστιβάλ Τορόντο
-
Επίσημη συμμετοχή Φεστιβάλ Ρότερνταμ
Η Χι Ζιν, βουβή από αδυναμία ή από επιλογή, εξασφαλίζει τον επιούσιο από τους ψαράδες μιας λιμνοθάλασσας, πουλώντας τους τροφή την ημέρα και το κορμί της την νύχτα. Οι πελάτες της την περιφρονούν, όμως η ίδια κρύβει έντονα συναισθήματα που εκρήγνυνται τις πιο ανυποψίαστες στιγμές. Ο ερχομός του παλιού αστυνομικού Χιον Σι βγάζει σιγά σιγά την Χι Ζιν από το καβούκι της. Τον εμποδίζει να αυτοκτονήσει μια φορά και τη δεύτερη προσπαθεί να γιατρέψει την πληγωμένη του ψυχή με το σεξ. Η έλξη τους μεταβάλλεται πια σε εμμονή και οι εξελίξεις στην εκτός τόπου και χρόνου λιμνοθάλασσα έχουν πάρει πλέον το δρόμο τους.
Το Νησί, κατά πολλούς η σημαντικότερη ταινία της πλούσιας φιλμογραφίας του Κιμ Κι Ντουκ, ένα αποκαλυπτικό σοκ για τους ανθρώπους του κινηματογράφου παγκοσμίως αλλά και για το ευρύτερο κοινό, καθιέρωσε αμέσως τον Κιμ Κι Ντουκ ως έναν από τους κορυφαίους σύγχρονους δημιουργούς, προπομπός ενός ολόκληρου ποταμού από νέους Κορεάτες δημιουργούς.
Με όλη την απίστευτη παραγωγικότητα του Κιμ Κι-Ντουκ, το Νησί, στο πέρασμα του χρόνου, παραμένει η πιο αινιγματική, η πιο σκοτεινή, η πιο ακραία και η πιο μυστηριώδης δημιουργία του, συνοψίζοντας σε μεγάλο βαθμό το κινηματογραφικό όραμά του, περιέχοντας συμπαγή τα αφηγηματικά χαρακτηριστικά της τέχνης του. Αναμφισβήτητα η ταινία που τον καθιέρωσε στο διεθνές καλλιτεχνικό κύκλωμα, το «Νησί», παραμένει στην μνήμη όσων το έχουν παρακολουθήσει, μια μοναχική ταινία, ένας παράξενος κόσμος. Ένα σύμπαν, εκτός χρόνου, ένας τόπος, ένα όνειρο. Ολόκληρη η ταινία θα μπορούσε να είναι το όνειρο ενός εκ των δύο πρωταγωνιστών. Καθώς η παραμυθένια λιμνοθάλασσα, πέρα από ένας τόπος κτηνώδους συναλλαγής είναι και ένας τόπος στοιχειωμένος από αναμνήσεις. Το «Νησί» μπορεί και να είναι ένα όνειρο, ένα κομμάτι μέσα στο κορμί της άλαλης μυστηριώδους πόρνης, μιας εκθαμβωτικής παρουσίας που έχει κερδίσει μια θέση στο πάνθεον των μοιραίων γυναικών στο σινεμά, χωρίς να πει μια κουβέντα, χωρίς να ακολουθήσει καν ένα κλισέ. Και δεν είναι η εκθαμβωτική ομορφιά της Γιουνγκ-Σου που κατακαίει το βλέμμα του θεατή, είναι μια ολόκληρη χορογραφία βλεμμάτων γεμάτων πόθο, πόνο, εκδίκηση και μίσος στο πρόσωπό της, είναι μια αθωότητα που διαστρέφεται από μια σχεδόν απολαυστική εκπόρνευση όχι για χάρη του σεξ αλλά για χάρη της εκπόρνευσης αυτής καθεαυτής. Το «Νησί» είναι ένα σύγχρονο παραμύθι. Τα πάντα κυλούν στους δικούς τους ρυθμούς σε έναν κλειστό κόσμο. ‘Οπως και στα παραμύθια, τα πάντα μπορούν να συμβούν.
Οι πρωταγωνιστές σχεδόν σαν υπνωτισμένοι, ακολουθούν μια πορεία προς την επιθυμία και προς την απώθηση της επιθυμίας ταυτόχρονα, συναισθάνονται και αρνούνται να συναισθανθούν, το στοιχειώδες κοινωνικό πλαίσιο που κινούνται, σχεδόν το ίδιο το κάδρο κάθε πλάνου, φαίνεται να τους εμποδίζει να αντιδράσουν, για μία στιγμή φυσιολογικά, το «φυσιολογικό», το «ψύχραιμο» βρίσκεται μακριά εκτός πεδίου, σύνηθες χαρακτηριστικό άλλωστε των φιλμ του Κιμ Κι-Ντουκ. Με όλες τις απροσδόκητες εικόνες, τις αποτρόπαιες σκηνές να διαδέχονται ειδυλλιακά τοπία, τον θάνατο διαρκώς κι εσαεί παρόντα, την σεξουαλικότητα να δίνει τον παλμό στις φλέβες του κάθυγρου σώματος της ταινίας, την απειλή, την αναμονή του τρομακτικού να μουδιάζει τις αισθήσεις, το «Νησί» παραμένει ακαταμάχητα σαγηνευτικό, μια σκοτεινή βίαιη ελεγεία, ένα τρομακτικό παραμύθι, ένα ξόρκι, ένα παζλ που ακόμα συμπληρώνεται. Στα χρόνια που περνούν, αυτό το παραμορφωμένο είδωλο του «Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας και…Άνοιξη» πέρα από τη διαρκώς διογκούμενη cult φήμη του, που μεγαλώνει όσο πιο πολύ αναγνωρίζεται η σημασία του δημιουργού του, το «Νησί» έχει πια καταγραφεί ως ένας από τους πιο ελκυστικούς εφιάλτες που έχει παρουσιάσει το σινεμά, ένα από τα πιο σαγηνευτικά κινηματογραφικά αινίγματα.
Ο Κιμ Κι-Ντουκ αναφέρει «Το νησί είναι ένας τόπος χυδαίος και καταστροφικός, όμως εγώ θέλησα να το μεταμορφώσω σε κάτι όμορφο και εναργές. Οι δραματικοί έρωτες σύντομα μεταλλάσσονται σε εμμονή, ακόμα και σε οργή, που μας καταπνίγουν, ακόμα και έτσι όμως, περικλείουν ισχυροί ποσότητα ενέργειας που μας κρατά ζωντανούς. Οι άνθρωποι συχνά φτάνουν σε ακραίες συναισθηματικές καταστάσεις, όμως δυσκολεύονται ιδιαίτερα στο να τις εκφράσουν στο πλαίσιο των κοινωνικών δομών, οι οποίες τους καταπιέζουν και μόνο. Κι έτσι μέσα τους μεγαλώνει το μίσος και φτάνουν στο να δολοφονούν τα συναισθήματα με το μυαλό τους. Σε αυτό το φιλμ θέλησα να απεικονίσω μέσα από την εικόνα και τη δράση τα ακραία συναισθήματα που είναι τόσο δύσκολο να μεταφερθούν στην οθόνη. Ο έρωτας είναι μία μορφή ύπνωσης που οι άνθρωποι επιβάλλουν ο ένας στον άλλο κι η εμμονοληψία είναι επίσης μια μορφή ύπνωσης. Το Νησί είναι το μέρος που όλοι μας ονειρευόμαστε, όμως όταν βρεθούμε εκεί, φεύγουμε τρέχοντας λες και το βαριόμαστε. Με τον ίδιο τρόπο, το νησί ενός άνδρα είναι μία γυναίκα, το νησί μιας γυναίκας είναι ένας άνδρας. Η ακραία ψυχολογική κατάσταση των ανδρών και των γυναικών σε μια τέτοια σχέση είναι αυτό που προσπάθησα να καταγράψω.»
«Είναι μία όμορφη, θυμωμένη και λυπημένη ταινία, με μία περίεργη αίσθηση αρρωστημένης ποίησης, λες και ο Μαρκήσιος ντε Σαντ βγήκε περίπατο σε τοπίο παστέλ. Για μένα το ΝΗΣΙ δεν είναι μία ταινία για δολώματα και σεξ. Είναι μία κραυγή πόνου. Είναι μία πανέμορφη ταινία. Οι μικρές καλύβες έχουν διαφορετικά χρώματα. Η ομίχλη διαχέει το φυσικό φως. Τι ωραία καρτ ποστάλ που θα ήταν η εικόνα, αν δε γνωρίζαμε τη τραγική οικονομία που διαθέτει, την οδύνη που περιέχει! Ιδού, λοιπόν, ένα θέμα για διαλογισμό.» Roger Ebert
Αλέξης Δερμετζόγλου
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kemes.wordpress