ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ - Τάσος Ντερτιλής

ΣΥΝΟΨΗ: Βρισκόμαστε κάπου στις ΗΠΑ την δεκαετία του 1950: Η Άλις και ο Τζακ έχουν την τύχη να είναι μέλη μιας ονειρεμένης κλειστής κοινότητας, που φιλοξενεί τις οικογένειες όσων εργάζονται για ένα πειραματικό και άκρως απόρρητο εγχείρημα. Όσο οι σύζυγοι απασχολούνται με το μυστικό σχέδιο «ανάπτυξης προοδευτικών υλικών», οι γυναίκες περνάνε τον χρόνο τους απολαμβάνοντας μία πολυτελή ζωή χωρίς έγνοιες. Μόνη απαίτηση είναι η διακριτικότητα και η αφοσίωση όλων στο σχέδιο. Όταν η Άλις αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά στο σχέδιο και αρχίζει να ψάχνει εξηγήσεις, θα ανακαλύψει την άλλη πλευρά αυτού του παραδείσου.

Κοιμήσου ήσυχη αγάπη μου και η τύχη σου δουλεύει. Για ποιον ακριβώς δουλεύει αυτή η τύχη θα το μάθει στην πορεία η περίεργη ηρωίδα μας, ένα πρότυπο νέας, ωραίας και λαμπερής νοικοκυράς των προαστείων που η τύχη θα τη φέρει αντιμέτωπη με τη ρωγμή στο σύστημα και θα ανατρέψει τον γοητευτικό κομφορμισμό της καθημερινότητας της.

Όπως δεν υπάρχει τέλειο έγκλημα έτσι δεν υπάρχει και τέλειο σύστημα και η ταινία της Ολίβια Γουάιλντ, δεύτερη μετά το εντυπωσιακό της ντεμπούτο με το Booksmart, έχει βαλθεί να το αποδομήσει με ιδιαίτερο γούστο και σεβαστές φιλμικές επιρροές. Από το Μωρό της Ρόζμαρι μέχρι το Truman Show, η ανατριχίλα εναλλάσσεται με το χιούμορ με φόντο ένα ιδιαίτερα εκθαμβωτικό σκηνικό-αντίγραφο των καλύτερων σελίδων ενός vintage deluxe περιοδικού για το σπίτι. Οδηγός του θεατή σ αυτή την εξερεύνηση ενός συστήματος που «μπάζει νερά» είναι η Φλόρενς Πιου, που εδώ αποδεικνύεται δαιμόνιος ντετέκτιβ με τη μορφή νυμφίδιου α λα Μπριζίτ Μπαρντό των 50s. Σπουδαία ηθοποιός με μεγάλες προσδοκίες για το μέλλον και μεγάλη ερμηνευτική γκάμα που γνωρίζει πώς να εκμεταλλευτεί σκηνοθετικά η επίσης ηθοποιός Ολίβια Γουάιλντ.

Δεν θα πούμε πολλά περισσότερα για μια ταινία που απολαύσαμε δεόντως αφού κάθε περαιτέρω αναφορά θα είναι η χαρά του spoiler. Υπέροχη η φωτογραφία του Μάθιου Λιμπατίκ και θεϊκά τα κοστούμια της Αριάν Φίλιπς. Α ναι! Εμφανίζεται και ο δημοφιλέστατος pop singer Χάρι Στάιλς που καταφέρνει να κάνει το ρόλο του να θυμίζει ( αυστηρά εμφανισιακά μόνο) το στιλ ενός Ντερκ Μπόγκαρντ, τηρουμένων πάντα των αναλογιών.

Η ταινία έκανε παγκόσμια Πρεμιέρα στο 79ο Φεστιβάλ Βενετίας αφήνοντας ανάμικτες εντυπώσεις, ίσως λόγω και της φήμης που τη συνόδευε για προβλήματα και επικούς καυγάδες στα γυρίσματα μετά την απόλυση του αρχικού πρωταγωνιστή Σια Λαμπέφ. Με βάση τέτοια δεδομένα, το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να χαρακτηρισθεί θαύμα!

Τάσος Ντερτιλής
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα grandmagazine.gr