Αιγυπτιακή σουρεάλ ανατρεπτική κωμωδία. Οι τέσσερις αυτές λέξεις βαλμένες σε κινηματογραφική πρόταση κρύβουν οξύμωρα και απροσδόκητες εκπλήξεις. Αν προσθέσουμε το γεγονός ότι η πρώτη μεγάλου μήκους ενός νεαρού σκηνοθέτη (γεν. 1988) κατάφερε να αποσπάσει δυο βραβεία στην Εβδομάδα Κριτικής των Καννών (2021) τότε πια μιλάμε για αναπάντεχη και τολμηρή κωμωδία.
Η φτωχική κατάσταση μιας πενταμελούς οικογένειας δεν εμποδίζει τον ανένδοτο πάτερ φαμίλια να κάνει πάρτι για τα παιδιά του και να καλέσει τη γειτονιά κι έναν ταχυδακτυλουργό. Ο τελευταίος στο πλαίσιο της δεξιοσύνης του, μεταμορφώνει τον πατέρα σε… κοτόπουλο. Σε μια αυστηρή πατριαρχική κοινωνία, η μητέρα καλείται να αναλάβει διπλό μονογονεϊκό ρόλο, να αντιμετωπίσει την ενδοοικογενειακή μετά-κρίση, την επίκριση και την κατάκριση και ταυτόχρονα να αποδεχτεί και να εδραιώσει το ανορθόδοξό της ανάστημα.
Η άρση στο ύψος των περιστάσεων δεν είναι κάτι αυτονόητο και οι αρσενικοί επιβουλεύονται την, ανεπίτρεπτη κοινωνικά, απουσία του πατρός. Όμως η μήτηρ πάσης οικογενείας δεν είναι διατεθειμένη να ανεχτεί αντικαταστάτη ή υποκατάστατο.
Ο Ελ Ζοχάιρι εξαπολύει βραδυφλεγή κοινωνική σάτιρα και κριτική σε παρηκμασμένους θεσμούς και εθιμικό καθεστώς και επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει τη θέση της γυναίκας ως ισότιμο μέλος του οικογενειακού και του κοινωνικού συνόλου. Σε μια χώρα όπου η αραβική άνοιξη χειμώνιασε για τα καλά δεν είναι εύκολες και αποδεκτές παραβολές και αντιπαραβολές. Ωστόσο ανεξάρτητες φωνές, όπως αυτή εδώ, δείχνουν ότι υποδόρια κάτι αλλάζει προοδευτικά και κάτι μεταμορφώνεται υγιώς χωρίς ταχυδακτυλουργίες. Ή μήπως είναι απλά μια ευχή που περιμένει υπομονετικά να βγει αληθινή;
Σημαντικό ρόλο πέρα από την πρωτοεμφανιζόμενη ρωμαλέα πρωταγωνίστρια Ντεμιάνα Νασάρ, παίζει και η ερεθιστική μουσική της ταινίας που βασίζεται σε θέμα του πρωτοπόρου φολκ μουσικού Μπαλίγκ Χαμντί.
Κώστας Καρδερίνης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kemes.wordpress.com