Ο χορός των πορτοφολάδων
Η Νέλλη είναι χορεύτρια. Εργάζεται σε ένα κέντρο «μόνον για άνδρες», κάτι που δεν εγκρίνει η καταπιεστική -επίσης χορεύτρια- μητέρα της η οποία είχε άλλα σχέδια για την κόρη της. Στέλνει, λοιπόν, τους μπράβους της να αρπάξουν τη Νέλλη αλλά παρεμβαίνει ένας άγνωστος άνδρας, ο Μάρκος ο οποίος τη βοηθά να διαφύγει. Η κοπέλα τον ακολουθεί βλέποντας στο πρόσωπό του την ελευθερία. Ο Μάρκος την οδηγεί σε έναν παλιό κινηματογράφο, το Μπρόντγουεϊ, όπου ζει μαζί με άλλους τρεις άνδρες, τον παππού, τον Ρούντολφ και τον Μοχάμεντ… και με μία μαϊμού!
Η Νέλλη θα βρεθεί ξαφνικά σε έναν άλλον κόσμο ανάμεσα σε ανθρώπους οι οποίοι ζουν κλέβοντας! Το κόλπο είναι απλό. Στήνουν χορευτικές παραστάσεις στο δρόμο και ενώ ο κόσμος παρακολουθεί, οι υπόλοιποι περιφέρονται και σουφρώνουν πορτοφόλια, κινητά και ό,τι άλλο μπορούν.
Σύντομα παρτενέρ της Νέλλης στο χορό θα γίνει ένας παράξενος άνδρας, ο Γιόνας, τον οποίο κυνηγά ένας τύπος του υποκόσμου και έτσι εκείνος βρήκε καταφύγιο ανάμεσα στους ενοίκους του Μπρόντγουεϊ. Όμως για να μην τον αναγνωρίσουν μεταμφιέζεται σε γυναίκα και αποκτά το όνομα Μπάρμπαρα. Αυτοί είναι οι χαρακτήρες και ο σεναριακός καμβάς επάνω στον οποίο ο Χρήστος Μασσαλάς, αναπτύσσει την ιστορία του. Δημιουργεί ένα πλέγμα σχέσεων ανάμεσα στους ήρωές του, με επίκεντρο πάντα τη Νέλλη, η οποία εξακολουθεί να αναζητά την ελευθερία της. Ο σκηνοθέτης προσπαθεί -και το καταφέρνει- να μη δημιουργήσει μονοδιάστατους χαρακτήρες, να μην πέσει στην παγίδα του μανιχαϊσμού κι έτσι δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, οι ήρωές του είναι ικανοί και για το καλό και για το κακό. Με διακριτικό τρόπο βάζει στην ταινία και το θέμα της ταυτότητας φύλου, πάντοτε όμως, εκείνο το οποίο κυριαρχεί είναι η αναζήτηση της ελευθερίας από όλους του ήρωες. Έτσι δικαιολογείται η παραβατικότητα, ο χώρος που ζουν αλλά και η ζωή που έχουν επιλέξει. Τα πράγματα όμως ποτέ δεν είναι ιδανικά και πάντοτε έχουν ένα τέλος, το οποίο όμως συνδυάζεται με μια νέα αρχή.
Το «Broadway», είναι μια ταινία στην οποία το αμερικανικό μιούζικαλ, συναντιέται με το πολύχρωμο σινεμά του Αλμοδόβαρ, το αμερικάνικο νουάρ, με τη μελαγχολία του Φασμπίντερ, το μυστήριο του Χίτσκοκ με τη μεταιχμιακή ματιά του Νικολαΐδη. Όλα αυτά μαζί συνθέτουν, όμως, την ταινία του Χρήστου Μασσαλά, η οποία ήδη έχει πάρει διανομή σε αρκετές χώρες του κόσμου. Ευαίσθητη, αισθησιακή, μυστηριώδης και γεμάτη ενέργεια, η ταινία του έλληνα σκηνοθέτη αποτελεί ένα δείγμα τολμηρού σινεμά, ως προς τη φόρμα και τη θεματολογία, το οποίο ανοίγει ακόμη ένα παράθυρο για το ελληνικό σινεμά, προς τον κόσμο.
Στράτος Κερσανίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kersanidis.wordpress.com