Ενδιαφέρον, χαμηλών τόνων, ρόουντ μούβι, αν και με άνισο σενάριο, η ταινία αυτή του Στέλιου Καμμίτση, γύρω από έναν αποξενωμένο από συγγενείς και φίλους νέο άντρα, τον Βίκτωρα, που αποφασίζει να κάνει ένα ταξίδι στην Ιταλία. Στην πορεία θα συναντήσει τον Ματίας, ένα παράξενο νεαρό Γερμανό (είδος θα μπορούσες να πεις και alter ego του Βίκτωρα), που επιμένει – και τελικά τον πείθει – να του δείξει την πραγματική Ιταλία και όσα χάνει από τη ζωή που θέλει να αποφύγει.
Με ωραία αίσθηση των χώρων (η φωτογραφία είναι του Θόδωρου Μιχαλόπουλου), με τις διάφορες στασεις και συναντήσεις των δυο τους, με μια διακριτική προσέγγιση μιας αναπτυσσόμενης ομοφυλοφιλικής σχέσης, και μια ειλικρινή και άμεση προσέγγιση που μου θύμισε τόσο τις πρώτες ταινίες του Τζιμ Τζάρμους όσο κι εκείνες του Ρομέρ, ο Καμμίτσης καταφέρνει να σου κρατήσει το ενδιαφέρον από την αρχή ως το τέλος της (διάρκειας μόνο 80 λεπτών) ταινίας του και να σε κάνει να συμπαθήσεις τους διψασμένους για μια θέση στη ζωή και τις απλές χαρές της χαρακτήρες του.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr