Η εξαφανισθείσα από την πρώτη ταινία Εστέρ επανεμφανίζεται εγκλεισμένη σε ψυχιατρείο της Εσθονίας. Τελικά καταλήγει και πάλι στην αμερικάνικη οικογένεια, απ΄ όπου εξαφανίσθηκε ως υιοθετημένη. Από εκεί αρχίζουν οι απρόβλεπτες σεναριακές ανατροπές. Υπάρχει ένα «ιδεολογικό» διάβασμα, που είτε ισχύει ή δεν ισχύει, νομιμοποιούμαι να την αξιοποιήσω.
Ο κίνδυνος έρχεται (μέσω Ρωσίας) από τις βαλτικές χώρες. Το ξένο όμως δεν μπορεί να ενσωματωθεί μια και αποτελεί προϊόν απάτης, μιας «τεχνητής» ένωσης της αμερικανικής οικογένειας. Στο τέλος θα διαλυθούν τα πάντα ως είδος τρομοκρατικής επίθεσης με άποψη «ποτέ μην εμπιστεύεσαι …ξένους».Η σκηνοθεσία υστερεί, παρά τις προσπάθειες, αλλά το φιλμάκι, λόγω σεναριακών ανατροπών, βλέπεται με ενδιαφέρον με τις κατασκευαστικές αξίες πολύ καλές.
Τώρα υπάρχουν ένα σωρό εξωφιλμικές πληροφορίες που εμφανίζουν κάποιο ενδιαφέρον. Η ταινία γυρίστηκε τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο του 2020. Η Φέρχμαν, επειδή από το 2007 είχε μεγαλώσει κατά 13 χρόνια, έπρεπε να φαίνεται μικρή κι εδώ έγιναν θαύματα με το μακιγιάζ και η φωτογραφία.
Το θρίλερ «άνοιξε» στις ΗΠΑ στις 19 Αυγούστου σε 478 αίθουσες και είχε εισπράξεις 678.000 δολάρια, ενώ παγκόσμια πήγε στα 1.888.991 δολάρια .
Οι ηθοποιοί στην ταινία είναι και Ιάπωνας και μαύρη και έτσι ακολουθείται όχι μόνο η ποσόστοση αλλά και εμφανίζεται η αμερικανική ενότητα. Ο πατέρας (ένας από τους γιούς του Ντόναλντ Σάντερλαντ,ο Ροσίφ) είναι διάσημος ζωγράφος. ΄Εχουμε λοιπόν και το σχόλιο για την αναπαράσταση, μια και η Εστέρ παράλληλα είναι εξειδικευμένη στην υψηλή πλαστότητα οποιασδήποτε προσωπικότητας. Ενδιαφέρον το εύρημα ότι πάσχει από νανομορφία (δηλαδή ,ενώ είναι τριαντάρα, έχει εμφάνιση δεκάχρονης). ΄Αρα έχουμε πιθανούς υπαινιγμούς για την αδυναμία ωρίμανσης της σύγχρονης γυναίκας.
Το soundrack είναι προσεγμένο και εξαιρετικό: Η ταινία τελειώνει ειρωνικά με το γνωστό τραγούδι The Glory of love σε εκτέλεση από τον Τζίμι Ντουράντε. Ακούγεται ακόμα το Maniac με τον Μάικλ Σορέλο από το φιλμ Flashdance. Ακόμα το We΄re in the top of the world με την Τζουλιάνα Θέορυ. Αξιοποιείται και κλασική μουσική των Τσαϊκόφσκι – Σοπέν.
Αλέξης Δερμετζόγλου
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kemes.wordpress