Μενού

ΔΕΙΠΝΟ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΕ, ΤΟ (Επαν.) - Άγγελος Πολύδωρος

Ένα φιλμ που κατάφερε να συνδυάσει -με επιτυχία- θεατρικά και κινηματογραφικά στοιχεία, το οποίο αποτελείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από μια συζήτηση -σε πραγματικό χρόνο- σε ένα τραπέζι ανάμεσα σε δύο χαρακτήρες. Έναν θεατρικό συγγραφέα τον Γουόλι (Γουάλας Σον) και έναν κριτικό θεάτρου, τον Αντρέ (Αντρέ Γκρέγκορι), τον οποίο ο Γουόλι είχε πολλά χρόνια να δει και του ζήτησε να βγουν μαζί.

Συναντιούνται και ξεκινούν μια συζήτηση στην οποία ο Αντρέ σαν πολυταξιδεμένος και έμπειρος, έχει πιο πολλά να πει, σε αντίθεση με τον Γουόλι που πρέπει περισσότερο να ακούει.

1571 1

Τώρα. Θα αναρωτηθείτε: Πόσο θα αντέχατε σε ένα εστιατόριο να ακούτε δυο ανθρώπους να συζητούν επί παντός και να «φιλοσοφούν», για σχεδόν δυο ώρες; Επίσης, πόσα από τα θέματα που θίγονται κατά τη συζήτηση μπορεί να σας ενδιαφέρουν; Αυτό είναι ένα πρόβλημα, διότι άλλο δεν υπάρχει.

Στη ταινία συζητιούνται πάρα πολλά θέματα, που άλλα ακούγονται με ενδιαφέρον και άλλα είναι αδιάφορα. Μάλιστα. Η ιδέα του φιλμ όμως, πιστεύω ότι δεν είναι ακριβώς το τι λέγεται, αλλά ο τρόπος με τον οποίο λέγεται. Οι εκφράσεις των δυο φίλων. Ειδικά του Αντρέ που έχει άποψη για όλα.

1571 5

Γι’ αυτό υπάρχουν και τα πολλά close-up, με τα οποία ο Λουί Μαλ παρακολουθεί «αποστασιοποιημένος» τα σχόλια και τις απόψεις τους. Δεν είναι πάντοτε δικές του οι απόψεις. Τα close-up, ειδικά στο -με λίγο αλαζονικό και ειρωνικό ύφος- πρόσωπο του «αφηγητή» Αντρέ σε προδιαθέτουν ότι αυτά που ακούς είναι δικά του, βασίζονται στις εμπειρίες των ταξιδιών του και στις σχέσεις του. Εκεί έδωσα σημασία τη δεύτερη φορά που είδα την ταινία και εκεί βρίσκεται η αξία της. Στο γεγονός ότι και οι δυο χαρακτήρες, ως επαγγελματίες (συγγραφέας και κριτικός), είναι καλοί στην αφήγηση. Ξέρουν να τραβούν την προσοχή. Ακούγοντάς τους, σχηματίζεις εικόνες. Και ας μην βλέπεις εικόνα από τον Λουί Μαλ, παρά μόνο το τραπέζι τους και το χώρο του εστιατορίου. Αυτή είναι και η τέχνη του. Να μπορείς να κρατάς το ενδιαφέρον του θεατή με οικονομία χώρων και χαρακτήρων.

Άγγελος Πολύδωρος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα aggelospolidoros.blogspot.com

Smart Search Module