Εύθραυστη σαν φτερό πεταλούδας, η ταινία κινητοποιεί την ιστορία της μέσα από τις αρμονικές κινήσεις των σωμάτων, τα ανήσυχα βλέμματα των όμορφων, καθαρών προσώπων και την πνευματική επικοινωνία. Με το θρόισμα των φύλλων από το απαλό αεράκι και τον ήσυχο παφλασμό των κυμάτων σε μια εξέδρα.
Με το κελάηδισμα των πουλιών αλλά και τις επίμονες συσπάσεις των ψαριών ενώ κινδυνεύουν έξω από το νερό. Ολα όσα συνοδεύουν τις διαφορετικές φάσεις ζωής μαθητή – δασκάλου, καθώς εδώ κάθε εποχή του τίτλου αντιστοιχεί σε μια ηλικία και των δυο. Πραγματικά ένα αριστούργημα.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr