ΣΥΝΟΨΗ: Σε ένα ψαροχώρι της Μπαΐα, στη Βόρεια Βραζιλία, οι κάτοικοι, απόγονοι σκλάβων από την Αφρική, ζουν με τις μυστικιστικές τους παραδόσεις. Η επιστροφή του Φιρμίνο, που είχε φύγει πριν χρόνια στην πρωτεύουσα για να ξεφύγει από τη φτώχεια, ξυπνάει παλιές εντάσεις. Ο Φιρμίνο αρνείται τη φαταλιστική αντιμετώπιση των συντοπιτών του, και τους προτρέπει να εξεγερθούν ενάντια στον ιδιοκτήτη των διχτυών που χρησιμοποιούν για το ψάρεμα.

Άνθρωποι ένα με τη φύση που ζουν λατρεύοντας τη Θεά της Θάλασσας και οι ζωές τους ανατρέπονται από ένα Γύρισμα του Ανέμου. Και πάλι ξεκινούν τραγουδώντας και χορεύοντας από την αρχή, μέχρι ο έξω κόσμος να εισβάλει με την μορφή του άσωτου υιού που επιστρέφει για να αποδομήσει το μικρό ανιμιστικό τους βασίλειο, το χτισμένο στην άμμο που βρέχει απειλητικά ο Ατλαντικός.

Έχουν περάσει εξήντα χρόνια από αυτό το μετανεορεαλιστικό διαμάντι της παγκόσμιας κινηματογραφικής πρωτοπορίας και η αισθητική του δύναμη παραμένει αναλλοίωτη, όσο και δυσνόητο να είναι το βραζιλιάνικο φολκλόρ για τον ξένο θεατή. Νεορεαλισμός και Σαντερία, Ανέχεια και Σάμπα, Έρωτας και Μαγεία, συνδυάζονται σε ένα μεγάλης πνοής οπτικό ποίημα που σε κάνει ασυναίσθητα να κουνάς ρυθμικά τα πόδια σου καθώς παρατηρείς τις παθιασμένες χορευτικές φιγούρες των πρωταγωνιστών μιας φαταλιστικής ανθρώπινης τελετουργίας.   

Σκηνοθετικό ντεμπούτο του Γκλάουμπερ Ρόχα, του σημαντικότερου εκπροσώπου της βραζιλιάνικης κινηματογραφικής αβανγκάρντ και μια από τις βασικές ταινίες του βραζιλιάνικου κινήματος Cinema Novo της δεκαετίας του ‘60. Ο ίδιος ο Ρόχα λέει για την ταινία: “Πολλά στοιχεία της ταινίας είναι από τα πράγματα που με απασχολούν: η μυθική μοιρολατρία, η πολιτική αναταραχή και η σχέση μεταξύ ποίησης και λυρισμού, μια περίπλοκη σχέση μέσα σε έναν βάρβαρο κόσμο. Είναι ένα κινηματογραφικό δοκίμιο, μια εμπειρία μύησης."

Τάσος Ντερτιλής
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα grandmagazine.gr