Η πρώτη ταινία του Γκλάουμπερ Ρόχα, ηγετικής μορφής του βραζιλιάνικου cinema nuovo που αναπτύχηκε στην δεκαετία του 1960 ακολουθώντας τα βήματα που είχε χαράξει ο ιταλικός νεορεαλσιμός, τοποθετείται σε ένα ψαροχώρι όπου ένας άντρας (Αντόνιο Πιτάνγκα) θα γίνει ο οδηγός της εξέγερσης κατά του τοπικού προύχοντα ο οποίος εκμεταλλεύεται τους χωριανούς καθότι σε αυτόν ανήκουν τα δίχτυα του ψαρέματος.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ίδιος ο Ρόχα,σε ένα από τα γραπτά του, είχε αναφερθεί στην αισθητική του cinema nuovo ως «αισθητική της πείνας», λέγοντας πως «η πείνα δεν είναι σύμπτωμα της κοινωνικής φτώχειας, αλλά η ουσία της λατινοαμερικάνικης κοινωνίας». Eχει επίσης γράψει ότι «ο κινηματογραφικός δημιουργός του Τρίτου Κόσμου, πρέπει να δίνει το προβάδισμα στη δράση και όχι στη σκέψη, ο δε κινηματογράφος του, οφείλει πρωτίστως να είναι όργανο εξέγερσης, δηλαδή ένας κινηματογράφος του ανταρτοπολέμου».

Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr