Ένα από τα πρώτα, εξαιρετικά, δείγματα του τσέχικου νέου κύματος είναι η βραβευμένη με ξενόγλωσσο Όσκαρ αυτή ταινία του δίδυμου Γιάν Καντάρ και Έλμαρ Κλός. Η ιστορία με φόντο τη γερμανοκρατούμενη Σλοβακία, στη διάρκεια του Β´ Παγκόσμιου Πολέμου, αφηγείται την ιστορία του Τόνο, ενός κακομοίρη και άβουλου ξυλουργού, που, χάρη στην παρέμβαση του φιλόδοξου φασίστα γαμπρού του, αναλαμβάνει τη διαχείριση του μαγαζιού μιας γριάς χήρας Εβραίας. Μιας γυναίκας στην πραγματικότητα κουφής, που πιστεύει πως ο Τόνο ψάχνει για δουλειά και τον διορίζει βοηθό της. Η καλή τους συνεργασία όμως θα δοκιμαστεί όταν οι φασίστες αρχίζουν να μαζεύουν τους Εβραίους για να τους στείλουν στα στρατόπεδα εξόντωσης.
Οι σκηνοθέτες πετυχαίνουν να μας δώσουν την ανθρωπινη πλευρά του Ολοκαυτωματος, ενώ εκμεταλλεύονται με έξυπνο τρόπο το σενάριο για να δημιουργήσουν αρχικά την κωμική ατμόσφαιρα του πρώτου μέρους, γύρω από τις λεπτομέρειες στις καθημερινές σχέσεις ανάμεσα στον Τόνο και τη γριά Εβραία (Ίντα Καμίσκα, υποψήφια για Όσκαρ ερμηνείας για το ρόλο της αυτό), η οποία δεν δείχνει να καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω της, για να προχωρήσουν σε ένα ειδος νεορεαλισμού στη μέση, με την περιγραφή της ζωής των διάφορων προσώπων στην επαρχιακή πόλη και να καταλήξουν στην τραγωδία, στο τρίτο μέρος, όταν οι φασίστες έρχονται να συλλάβουν την Εβραία.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr