Ισπανικό δράμα που προσπαθεί να ακολουθήσει τη χρυσή παράδοση φημισμένων Ιβηρικών θρίλερ όπως το Μικρό Νησί
ΣΥΝΟΨΗ: Νέος και διακεκριμένος Iσπανός βιολόγος επιστρέφει με την οικογένεια του από τη Λατινική Αμερική για να αναλάβει το έργο της προστασίας ενός υδροβιότοπου στην γενέτειρά του, εκεί από όπου έφυγε μικρό παιδί. Η επονομαζόμενη Laguna Blanca κινδυνεύει αφού η στάθμη της πέφτει συνεχώς καθώς την εκμεταλλεύονται με παράνομους τρόπους οι ντόπιοι. Η αντίσταση των χωρικών αλλά και της μεγαλοιδιοκτήτριας της περιοχής που καθόλου δεν καλοδέχονται έναν ξένο που θα τους πει πώς να διαχειριστούν τον υγροβιότοπό τους θα είναι λυσσαλέα. Ποιος θα κερδίσει αυτή τη μάχη;
Το θέμα δεν είναι τελικά ποιος θα κερδίσει αυτή τη μάχη. Ούτε ποιος έχει δίκιο. Το θέμα είναι να αποφασίσει ο σκηνοθέτης-σεναριογράφος ποιος είναι ο κεντρικός ήρωας της ταινίας του και ποιο είναι το θέμα της. Η οικολογική καταστροφή; Η σύγκρουση μοντέρνας τεχνολογίας με φεουδαρχικές παραδόσεις; Η τύπου γουέστερν μονομαχία μεταξύ καλού καουμπόι οικολόγου και κακών ινδιάνων ντόπιων; Ή μήπως η εσωτερική σύγκρουση του ήρωα λόγω του σκοτεινού οικογενειακού παρελθόντος που σέρνει μαζί του; Όσον αφορά δε τον κεντρικό ήρωα, ο αφηγηματικός άξονας παραδέρνει ανάμεσα στον πάντα συνοφρυωμένο οικολόγο και την ψυχολογικά καταρρακωμένη σύζυγό του και σε συνδυασμό με υποπλοκές που έχουν να κάνουν με τους χωρικούς και τα μυστικά τους, βυθίζει την ταινία στην αποσπασματικότητα και τον θεατή στη σύγχυση. Αυτό το προβληματικό σενάριο καταφέρνει κάπως να εξωραϊσει σκηνοθετικά ο Ινιάκι Σάντσεθ Αριέτα, πασπαλίζοντας το με άρωμα μυστηριώδους και ατμοσφαιρικού θρίλερ και επενδύοντας στο βαλτώδες υγρό στοιχείο και τις μετρημένες εκρήξεις του πρωταγωνιστικού ζεύγους για να προχωρήσει προς το αμήχανο τελικά και μάλλον αντιδραστικό φινάλε. Η Παθ Βέγκα κερδίζει τις εντυπώσεις με την επιτυχημένη της ψυχικά λαβωμένη ηρωίδα ενώ ο πρωταγωνιστής του Μικρού Νησιού Ραούλ Αρέβαλο μας παραδίδει την μάλλον εκνευριστική πρόσοψη ενός μυστήριου τύπου που λογικά θέλει το καλό όλων αλλά δεν πείθει κανέναν.
Τάσος Ντερτιλής
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα grandmagazine.gr