Τέσσερις γερασμένοι αστέρες του σινεμά, μια πρώην ντίβα, ο επίσης ηθοποιός σύζυγός της, ένας σκηνοθέτης κι ένας σεναριογράφος, ζουν μόνοι σε απομονωμένη βίλα, όταν ένα νεαρό ζευγάρι με αρπακτικές διαθέσεις τους προσεγγίζει με σκοπό να πειστούν να πουλήσουν την πολυτελή –και ανεκτίμητη χάρη στους κινηματογραφικούς θησαυρούς– κατοικία τους.
Μεγάλο εμπορικό και καλλιτεχνικό σουξέ (11 υποψηφιότητες στα βραβεία ακαδημίας κινηματογράφου Αργεντινής το 2019) είχε στην Αργεντινή η ταινία του Χουάν Χοσέ Καμπανέλα, ο οποίος μας είχε χαρίσει πριν από 12 χρόνια το πολιτικό θρίλερ «Το μυστικό στα μάτια της» που είχε σκίσει στη χώρα μας. Αυτή τη φορά ο Καμπανέλα σκαρφίζεται ένα πανέξυπνο, με βιτριολικό (κυριολεκτικά) χιούμορ θρίλερ μυστηρίου που μετατρέπεται σε ένα σπαρταριστό φιλμ-φόρο τιμής στο κλασικό σινεμά. Χωρίς να παίρνουν ποτέ τον εαυτό τους στα σοβαρά, οι σπουδαίοι πρωταγωνιστές δίνουν ένα απολαυστικό σόου, γεμάτο με σαρκασμό και θανατηφόρες ατάκες, αντλώντας έμπνευση από το ένδοξο παρελθόν τους και τις συγκρίσεις του παλιού με τον μοντέρνο κινηματογράφο («χα», λέει ένας από αυτούς, «ετοιμάζονται να γυρίσουν ταινίες χωρίς πραγματικούς ηθοποιούς αλλά με ήρωες φτιαγμένους από τον κομπιούτερ», αγνοώντας πως κάτι τέτοιο έχει ήδη συμβεί).
Οι πιο επιτυχημένες σκηνές ανήκουν στην απόλυτη σταρ του φιλμ. Η 80χρονη Γκρασιέλα Μπόρχες («Η έπαυλη με τα μυστικά») δίνει μια ανεπανάληπτη παράσταση ως ντίβα Μάρα Ορντάζ –υποδυόμενη ουσιαστικά τον… εαυτό της– και χάρη στον αυτοσαρκασμό και το αλάνθαστο ένστικτό της, σαρώνει κάθε υποψία μεγαλείου στην τέχνη του ηθοποιού. Ακόμη κι αν το σενάριο είναι προσχηματικό, διαθέτει κάποιες δυνατές ιδέες γύρω από το χάσμα των γενεών, τη νεανική αλαζονεία ή τα εξωφρενικά παιχνίδια της μοίρας (το μυστικό των τεσσάρων βασίζεται σε μια υπερβολή αντάξια ενός σουρεαλιστικού σεναρίου από τα παλιά κι αγαπημένα), αλλά πριν και πάνω από όλα είναι φτιαγμένο γύρω από την ανόθευτη λατρεία για το σινεμά: μιλώντας η Ορντάζ για τις παλιές δουλειές της λέει ότι κάποτε πρωταγωνίστησε σε μια ταινία που «υποτίθεται ότι ήταν φιλμ τρόμου αλλά στην πραγματικότητα ήταν σκέτος τρόμος»! Τέλος, στις πιο ανθρώπινες στιγμές του το φιλμ πετυχαίνει να είναι απρόσμενα συγκινητικό δημιουργώντας ένα έντονο κοντράστ συναισθημάτων.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα athensvoice.gr