Ένα από τα ενδιαφέροντα στοιχεία στη «Spencer» είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Χιλιανός σκηνοθέτης Πάμπλο Λαρέν αποκρυσταλλώνει την φαντασία του για «ένα παραμύθι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα» όπως διαβάζουμε στους τίτλους αρχής. Ο Λαρέν φτιάχνει άψογα την αποπνικτική ατμόσφαιρα στην οποία ζούσε ως μέλος της βασιλικής οικογένειας της Βρετανίας τα τελευταία χρόνια της ζωής της, η κεντρική ηρωίδα, η Λαίδη Νταϊάνα Σπένσερ (Κρίστεν Στιούαρτ).
Αυτό το πανάκριβο, παραδοσιακό παλάτι στην καταπράσινη εξοχή ήταν γι’ αυτή την γυναίκα ένα κελί πολυτελείας γιατί θεωρούνταν «μαύρο» πρόβατο, όχι μόνο για τους γαλαζοαίματους αλλά και για το υπηρετικό προσωπικό. Το «κέρινο» βλέμμα του υπεύθυνου ασφαλείας (τέλειος ο Τίμοθι Σπολ) ήταν ένας από τους εφιάλτες της Νταϊάνα η οποία τον αντιμετώπιζε περισσότερο σαν αρχιδεσμοφύλακα παρά σαν προστάτη.
Ο Λαρέν τονίζει την «βωβή» καταπίεση που ασκούνταν στην Νταϊάνα και ο θεατής βιώνει στο πετσί του την σταδιακή πορεία προς την κατάθλιψη ενός ανθρώπου με εύθραυστο ψυχικό κόσμο που βρισκόταν εκεί μέσα μόνο και μόνο για τα παιδιά του. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Λαρέν ασχολείται επιτυχημένα με την μεταφορά γεγονότων και προσώπων της πολιτικής σκηνής στον κινηματογράφο.
Η «Τζάκι» του έφτασε στα Οσκαρ του 2017, διεκδικώντας το Α γυναικείου ρόλου για την Νάταλι Πόρτμαν (ως Τζάκι Κένεντι, την περίοδο της δολοφονίας του συζύγου της Προέδρου των ΗΠΑ Τζον Φ. Κένεντι) και το 2013 το «Νο» (η υπόθεση ενός διάσημου δημοψηφίσματος στην Χιλή επί δικτατορίας Αουγκούστο Πινοσέτ) προτάθηκε για το Οσκαρ διεθνούς ταινίας. Η δικαίωση ήρθε μεν για την Στιούαρτ που για την «Spencer» κέρδισε φέτος την πρώτη υποψηφιότητά της για το Οσκαρ Α ρόλου, αν και ο Λαρέν άξιζε επίσης μια υποψηφιότητα για την σκηνοθεσία αυτής της θαυμασιας «εσωτερικής» βιογραφικής ταινίας.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr