Ο καθόλου διακριτικός διδακτισμός της εγκλωβίζει την ταινία σε μια επιφανειακή διαχείριση των όσων σημαντικών θέλει να πει.
Ο Μεγαλοπατούσας έχει πια επιστρέψει στην οικογένειά του, αλλά τη βλέπει ελάχιστα λόγω των αυξημένων υποχρεώσεών του. Ο γιος του, Άνταμ, επιθυμεί τη συντροφιά του, ωστόσο παράλληλα βιώνει τα πρώτα σκιρτήματα της εφηβείας. Η ψυχολογία του θα κλονιστεί, όταν θα αποφασίσει να ακολουθήσει τον πατέρα του σε μια ακτιβιστική αποστολή με στόχο την ανατροπή των σχεδίων μιας πετρελαϊκής εταιρείας, η οποία απειλεί το περιβάλλον.
Στο ίδιο μήκος κύματος με το πρώτο φιλμ, το σίκουελ διατηρεί τη χαλαρή του διάθεση απέναντι στο μείζον ζήτημα της περιβαλλοντικής καταστροφής. Και ενώ οι πλάκες απευθύνονται σε πολύ νεαρό κοινό, εκείνο που κάνει τελικά την ταινία να λησμονείται εύκολα είναι ο περιττός και ελάχιστα διακριτικός διδακτισμός της.
Η ταινία προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.
Γιάννης Καντέα Παπαδόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα athinorama.gr