Πώς μπορεί κανείς να ξεχρεώσει από τους τοκογλύφους που φτάνουν στο σημείο να σου ζητάνε τα διπλάσια και τα τριπλάσια από όσα σε δάνεισαν, διερωτάται ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κανελλόπουλος στην πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία «Αγέλη προβάτων». Ο Θανάσης, ο γεωπόνος και ιδιοκτήτης του φυτωρίου μιας επαρχιακής πόλης, αδυνατεί να ξεπληρώσει τον τοκογλύφο Στέλιο, και καλεί άλλα τρία «θύματα» του Στέλιου, να συμμαχήσουν μαζί του και ομαδικά να απαιτήσουν μια καλύτερη συμφωνία, χωρίς τους απαράδεκτους τόκους. Ο Στέλιος όμως αναθέτει σε δυο μπράβους του να τους εκφοβίσουν, με τον Θανάση να πείθει τους υπόλοιπους να αντισταθούν και από αγέλη προβάτων να μετατραπούν σε αγέλη λύκων.

Ο Κανελλόπουλος αναφέρθηκε σε μια ταινία με θέματα που μπορούν να συνθέσουν ένα σύγχρονο γουέστερν. Υπάρχουν σίγουρα στοιχεία επίδρασης του γουέστερν στο δεύτερο μέρος της ταινίας, όταν ο Θανάσης και η ομάδα του αναγκάζονται να πιάσουν όμηρο τον ένα από τους μπράβους και στη συνέχεια ν’ αρχίσουν την καταδίωξη του δεύτερου μπράβου στα χωράφια και στο δάσος (από τις καλύτερες και με πετυχημένο ρυθμό σκηνές της ταινίας, όλες γυρισμένες σε όμορφα τοπία στην Πελοπόννησο), το πρώτο όμως μέρος παραμένει μια αρκετά ρεαλιστική απεικόνιση του δράματος, με τους δυο μπράβους να παρακολουθούν από το αυτοκίνητό τους τον Θανάση και τους άλλους, με τον φοβιτσιάρη Αποστόλη, ένα από τα τέσσερα μέλη της ομάδας, να προσπαθεί να αποφύγει τη σύγκρουση και με τους καβγάδες ανάμεσά τους μέχρι τελικά να αποφασίσουν να δράσουν από κοινού. Εκτός από τις πράγματι πολύ καλές ερμηνείες όλων των εξαίρετων πρωταγωνιστών (Δημήτρης Λάλος, Άρης Σερβετάλης, Γιάννης Βασιλώττος, Λευτέρης Πολυχρόνης, Δημήτρης Λιόλιος, Δημήτρης Ξανθόπουλος, Κωνσταντίνος Σειραδάκης, Κίμωνας Κουρής και Γιώργος Βαλαή), αξίζει να αναφέρω την ωραία φωτογραφία του Στέλιου Πίσσα και την περιορισμένη, πάντα αποτελεσματική, μουσική του Dejan Pejovic.

Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr