Ειλικρινών προθέσεων κοινωνικό δράμα, το οποίο κινείται ανάμεσα στον ευκαιριακό συναισθηματισμό και την ιδεολογική αφέλεια.
Το 2010, όταν η δημοσιογράφος Φλοράνς Ομπενάς κυκλοφορούσε το βιβλίο "Quai de Ouistreham", οι οδυνηρές επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης στην ποιότητα ζωής των λαϊκών τάξεων μόλις είχαν αρχίσει να γίνονται αισθητές. Έτσι, το βιβλίο στο οποίο η Ομπενάς περιγράφει τις αγωνιώδεις προσπάθειές της να ζήσει μεταξύ ανεργίας και προσωρινών δουλειών υπήρξε αποκαλυπτικό για τις συνθήκες εργασιακής επισφάλειας που επικρατούν στη Γαλλία.
Αυτές μεταφέρονται τώρα στο σινεμά, με τη Ζιλιέτ Μπινός στον κεντρικό ρόλο, ως συγγραφέα που προσποιείται την καθαρίστρια για να εμπνευστεί το επόμενο μυθιστόρημά της που θα δώσει φωνή στους αφανείς βασανισμένους. Οι ευαίσθητες ισορροπίες της πλοκής απαιτούν τη διαχείριση ενός δεινού αφηγητή, κάτι που δεν είναι ο σκηνοθέτης Εμανουέλ Καρέρ. Διότι, παρά τις ειλικρινείς προθέσεις του, δεν αποφεύγει να προσεγγίσει με εξωτικό τρόπο τους εργάτες, σαν όντα που έχουν ανάγκη έναν προνομιούχο "σωτήρα" για να νιώσουν υπαρκτά. Στο ενδιάμεσο, δίνει περισσότερο βάρος στον ευκαιριακό συναισθηματισμό, προδίδοντας έτσι την αφέλειά του και περιορίζοντας την ερμηνευτική δύναμη μιας σταθερά υποδειγματικής Μπινός.
Γιάννης Καντέα Παπαδόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα athinorama.gr