Μέχρι ενός σημείου αυτή η ισπανική κωμωδία που σκηνοθέτησε ο δημιουργός της έξοχης δραματικής κομεντί «Truman», κινείται σε πολύ καλούς ρυθμούς περιγράφοντας τις ακραίες αντιθέσεις δύο ζευγαριών που ζουν σε διαφορετικούς ορόφους ενός κτιρίου της Βαρκελώνης. Οι συντηρητικοί Χούλιο και Ανα (Χαβιέρ Καμάρα, Γκριζέλντα Σισιλιάνι) νιώθουν περίεργα ακούγοντας τους ερωτικούς θορύβους των Σάλβα και Λάουρα (Αλμπέρτο Σαν Χουάν, Μπελέν Κουέστα) στον από πάνω όροφο. Όμως η στερημένη Ανα τους ζηλεύει, ενώ ο σνομπ Χούλιο τους απορρίπτει (ή μήπως κατά βάθος όχι;).
Πάντως η συνάντηση των τεσσάρων στο σπίτι των πρώτων θα βγάλει πολλές αλήθειες στην φόρα, ενώ η μέχρι τότε σύγκρουση ανάμεσα στον Χούλιο και την Ανα που μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε έχει αρκετό γέλιο με τις δηλητηριώδεις κακιούλες που εκτοξεύει ο ένας προς τον άλλο (για τα πάντα, από το καινούργιο χαλί, μέχρι τα ακριβά αλλαντικά ή το κάπνισμα). Ωστόσο, κάποια στιγμή νιώθεις ότι το χιούμορ έχει εξαντληθεί, η ιστορία έχει κουραστεί, οι ηθοποιοί επαναλαμβάνουν τα ίδια, ο ρυθμός ατονεί και η κορύφωση δεν έχει πια και τόση σημασία, όσες εκπλήξεις και αν κρύβει ο Σεσκ στο τσεπάκι του.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr