Στην ιταλική πόλη Φερράρα του 1938 (επί Μουσολίνι) η οικογένεια Φίντζι Κοντίνι είναι από τις ισχυρότερες οικογένειες της περιοχής. Πλούσιοι, αριστοκράτες και Εβραίοι. Ο ασθενικός γιος τους Αλμπέρτο και η όμορφη αλλά απρόσιτη κόρη τους Μικόλ κάνουν παρέα με τον Τζιόρτζιο, που διεκδικεί ερωτικά την Μικόλ, και τον φίλο και ερωτικό του αντίζηλο Μαλνάτε. Οι περίπλοκες αισθηματικές περιπέτειες των τεσσάρων νέων θα δοκιμαστούν επικίνδυνα όταν οι νέοι νόμοι αρχίζουν να εφαρμόζονται.

Η ταινία του Ντε Σίκα στηρίζεται στο μυθιστόρημα του Τζόρτζιο Μπασάνι και ενώ φαίνεται να επικεντρώνει στις ερωτικές σχέσεις, είναι μια καθαρά αντιφασιστική ταινία. Ο λυρισμός των τελευταίων ταινιών του Ντε Σίκα δεν έρχεται σε αντιδιαστολή με την πολιτική οξύτητα του νεορεαλισμού και του σταθερά προσανατολισμένου κοινωνικά κινηματογράφου των πρώτων ετών της καριέρας του. Αντιθέτως καταφέρνει να περάσει γλαφυρότατα το μήνυμά του κι ας χρησιμοποιεί διαφορετική μορφή. Ο φασισμός ισοπεδώνει κάθε επικρατούσα αντίληψη έως τότε, κάθε στεγανό, γκρεμίζει κάθε προστατευτικό τείχος και τελικά δεν γλιτώνει κανείς όταν βρίσκεται στο στόχαστρο. «Και όχι αυταπάτες προπαντός». Αυτός ο στίχος του Αναγνωστάκη συνοψίζει υπέροχα κεντρικούς χαρακτήρες της ταινίας που αντιμετωπίζουν με «περισσή αθωότητα» την άνοδο του φασισμού. Η ερωτική αποστασιοποίηση συναντά την κοινωνική αποστασιοποίηση μοναδικά σε αυτή την ταινία και η ορμή του έρωτα, η ορμή της αμφισβήτησης, η εναντίωση στην καθεστηκυία τάξη είναι το μεγαλύτερο προτέρημά της.

Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr