Το «Δωμάτιο 108» είναι το χρονικό ενός παρανοϊκού έρωτα, με σημείο εκκίνησης το πτώμα μιας γυναίκας (Αλμα Χοντορόφσκι) στο ξενοδοχείο μιας ειδυλλιακής τοποθεσίας του Βελγίου. Ο μόνος άνθρωπος που βρισκόταν κοντά της πριν πεθάνει, είναι ο σύζυγός της (Ζερεμί Ρενιέ) επιφανής πολιτικός της Γαλλίας, ο οποίος δηλώνει ότι η γυναίκα αυτοκτόνησε. Είναι όμως όντως έτσι;
Ο σκηνοθέτης Στεφάν Στρεκέρ προσπαθεί μέσω μιας «αστυνομικής ίντριγκας» (και με την σκέψη του στραμμένη προς τον «Δεσμώτη του ιλίγγου» του Άλφρεντ Χίτσκοκ) να κτίσει τις καταστάσεις που οδήγησαν στον θάνατο της γυναίκας. Και αυτό σημαίνει μια βουτιά στα ανθρώπινα πάθη, στην ερωτική εξάρτηση και στις αυτοκαταστροφικές τάσεις που πολύς κόσμος έχει χωρίς καν να το γνωρίζει.
Οι καλλιτεχνικά φωτογραφημένες σκηνές έντονης σεξουαλικότητας από τον φακό του Λεό Λεφέβρ, συνάδουν με το γενικότερο κλίμα της ταινίας και ως ένα βαθμό ερμηνεύουν την ψυχική κατάσταση των δύο κεντρικών ηρώων, την ώρα που το αστυνομικό κομμάτι έχει επίσης ενδιαφέρον αν και επισκιάζεται από το ερωτικό (να σημειωθεί η εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στο μοντάζ της ταινίας από τους Ολιβιέ Ονιό και Τομά Ντονό).
Εκεί που η ταινία χάνει κάπως τον προσανατολισμό της είναι στην φυλακή όπου ο πολιτικός έρχεται σε επαφή με έναν κατάδικο (Φελίξ Μαριτόντ) οπότε το ουσιαστικό δράμα του μπαίνει χωρίς ιδιαίτερο λόγο σε δεύτερη μοίρα.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr