Στην δεκαετία του 1960 και όσο ποτέ άλλοτε στην Ιστορία της, η Αργεντινή πλησίασε πολύ κοντά στην απόλυτη κοινωνική επανάσταση και το ντοκιμαντέρ των Φερνάντο Σολάνας και Οκτάβιο Τζετίνο η «Ωρα των φούρνων» («Hora de los hornos», 1968), υπήρξε μια σημαντική έκφραση αυτού του κινήματος, καθώς και κάτι σαν υπόδειγμα κινηματογράφησης εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων σε όλο τον κόσμο. Συνολικής διάρκειας τεσσεράμισι ωρών και μοιρασμένο σε μέρη, το ντοκιμαντέρ παίρνει τη μορφή ενός «διδακτικού κολάζ», αφοσιωμένου στην καταγγελία του ιμπεριαλισμού και των πολιτισμικών του επιρροών.
Χαρακτηριστική μια από τις αναφορές της ταινίας: «Οι μαζικές επικοινωνίες είναι πιο αποτελεσματικές για τη νεοαποικιοκρατία απ’ ότι το ναπάλμ. Αυτό που είναι πραγματικό, αληθινό και ορθολογικό βρίσκεται στο περιθώριο του νόμου, όπως και οι άνθρωποι.» Ως τεκμήριο, η «Ωρα των φούρνων» έχει μέγιστη ιστορική αξία αν και με τον έντονο μανιχαϊσμό της και με συνθήματα του τύπου «η κουλτούρα μας και η κουλτούρα τους, οι ταινίες μας και οι ταινίες τους, η δική μας αισθητική και η δική τους αισθητική», στις μέρες μας, δείχνει μάλλον ξεπερασμένη.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr