Η μαγεία της φαντασίας της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, δημιουργού του «Χάρι Πότερ» δεν χρειάζεται συστάσεις, όμως στα «Φανταστικά ζώα: Τα μυστικά του Ντάμπλντορ» (Fantastic Beasts: The Secrets of Dumbledore, ΗΠΑ/ Αγγλία, 2022) την τρίτη ταινία του μύθου των Φανταστικών Ζώων (Wizarding world) της ιδίας, η μαγεία δείχνει πια «κουρασμένη». Κάπου νιώθεις ότι ο μύθος έχει πλέον τελειώσει, ή για την ακρίβεια παρακμάσει γιατί πράγματι, αν εξαιρέσει κανείς τα οπτικά εφέ που περιστοιχίζουν την ταινία για να αποτυπώσουν πλάσματα, ζώα, τέρατα, μεταμορφώσεις, μεταφορές στον χρόνο και όλα τα σχετικά με την μαγεία, ελάχιστες σκηνές μπορούν πραγματικά να σε συναρπάσουν με κάτι πέρα από τον προβλέψιμο τεχνολογικό εντυπωσιασμό τους.
Λείπει, ας πούμε, το καθαρά ανθρώπινο στοιχείο που πλέον μοιάζει εντελώς δευτερογενές. Για παράδειγμα, μια συνάντηση για τσάι του Μαντς Μίκελσεν με τον Τζουντ Λο στον πρόλογο της ταινίας, δείχνει πολύ πιο ενδιαφέρουσα από τα ψεύτικα υπερμεγέθη έντομα και τα άλλα πλάσματα που κατακλύζουν με τον ρυθμό πολυβόλου την ταινία. Δύο καλλιεργημένοι και καλοντυμένοι άνθρωποι που συζητούν σε ένα πολυτελές εστιατόριο και οι οποίοι σε κάνουν να νιώσεις ότι κάτι περίεργο «τρέχει» μεταξύ τους. Η σκηνή κινεί το ενδιαφέρον γιατί τελικά, είναι μια από τις ελάχιστες… ανθρώπινες που περιέχονται στην ταινία.
Φυσικά η συνθήκη αυτών των ταινιών θέλει την τεχνολογία να έχει τον πρώτο λόγο, όμως κάπου υπάρχουν και όρια ώστε το κεφάλι σου να μην μετατραπεί σε καζάνι από την υπερβολική δόση μαγείας χωρίς μάλιστα την χαριτωμένη παιδικότητα που είχαν οι πρώτες ταινίες του πιο εύπεπτου franchise της Ρόουλινγκ, του Χάρι Πότερ (ο σκηνοθέτης των Φανταστικών ζώων είναι ο Ντέιβιντ Γέιτς που έχει γυρίσει ταινίες Χάρι Πότερ).
Οι ακόλουθοι των «Φανταστικών πλασμάτων» μπορεί βέβαια να ικανοποιηθούν από το αλλόκοτο σύμπαν της ταινίας, όμως προσωπικά ανήκω σε εκείνους που αδυνατούν να επικοινωνήσουν μαζί του και μάλιστα απορώ που αυτή η σειρά ταινιών δεν έχει τελειώσει ακόμα. Μόνο που σκέφτομαι κι άλλες πανομοιότυπες, κουράζομαι!
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr