«Είμαι χορευτής» απαντά ο Μερς Κάνινγκχαμ (1909- 2009), ένας από τους πιο επιδραστικούς και πρωτοπόρους Αμερικανούς χορογράφους του 20ού αιώνα, όταν τον ρωτούν «τι είστε;» σε ένα απόσπασμα αρχείου του ντοκιμαντέρ «Cunningham». «Δεν περιγράφω, κάνω.» Αυτή η αδιαμφισβήτητη ταπεινότητα του Κάνινγκχαμ εναρμονίστηκε με μια έμπνευση αστείρευτη η οποία ανανεωνόταν διαρκώς καθώς ο πάντα ανήσυχος αυτός καλλιτέχνης ήταν ανοιχτός σε κάθε καινούργια ιδέα αναθεωρώντας διαρκώς την ίδια του την ύπαρξη. Το σώμα του χορευτή έχει εκ των πραγμάτων ημερομηνία λήξης, επομένως ο μόνος τρόπος για να εξακολουθήσει να κάνει πράξη το πάθος του, ήταν να συμβιβαστεί με γενναιότητα με τις απαιτούμενες αλλαγές.
Η Κοβγκάν, ρωσικής καταγωγής κινηματογραφίστρια που από το 1996 ζει και εργάζεται στις ΗΠΑ, αντιμετωπίζει με σεβασμό τον καλλιτέχνη και προσπαθεί να βουτήξει βαθιά μέσα στο πνεύμα του για να αποτυπώσει με πληρότητα το κινηματογραφικό πορτρέτο του. Η τρισδιάστατη ταινία είναι διανθισμένη με τις μινιμαλιστικές χορογραφίες του Κάνινγκχαμ που στην εποχή τους (κυρίως δεκαετίες 1950 και 1960) είχαν αμφισβητηθεί ή ακόμα και χλευαστεί (σε κάποιες περιπτώσεις του είχαν πετάξει αυγά και ντομάτες). Ενδιαφέρον όμως έχει και το παρασκήνιο των συνεργασιών του με ανθρώπους όπως ο μουσικός Τζον Κέιτζ, οι εικαστικοί Ρόμπερτ Ράουσενμπεργκ και Αντι Γουόρχολ και φυσικά οι ίδιοι οι χορευτές, κάποιοι από τους οποίους μιλούν στις ελάχιστες συνεντεύξεις που περιέχει η ταινία.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr