Μενού

ΠΑΤΕΡΑΣ - Γιάννης Ζουμπουλάκης

Ενας άνθρωπος πάμπτωχος, όχι ιδιαίτερα έξυπνος, ούτε μορφωμένος, πλήρως ανέπαφος με τον υπόλοιπο κόσμο, εργατικός αλλά χωρίς σταθερή εργασία γιατί έχει χάσει την δουλειά του, κάτοικος χωριού ξεχασμένο από τον θεό, σύζυγος μιας γυναίκας με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Αυτός είναι ο κεντρικός  ήρωας στον «Πατέρα» και μαζί με όλα τα παραπάνω, αυτός ο άνθρωπος θα βρεθεί μόνος απέναντι σε ένα τερατώδες γραφειοκρατικό σύστημα από το οποίο κινδυνεύει να χάσει την κηδεμονία των παιδιών του.

Και η πάλη του απέναντι σε αυτό το σύστημα προκειμένου με κάθε μέσο να πετύχει τον στόχο του, είναι το πλαίσιο αυτής της θαυμασιας ταινίας πoυ σκηνοθέτησε ο Σρνταν Γκολούμποβιτς, Σέρβος σκηνοθέτης που γνωρίσαμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 2007 χάρη σε ένα μικρό αριστούργημα που συνδύαζε τα παράδοξα της ανθρώπινης φύσης με το αστυνομικό μυστήριο, την «Παγίδα».

1437 3

Στην ουσία ο χαρακτήρας της ταινίας είναι τόσο στενάχωρος, δυσβάσταχτος που όταν τελειώνει, απορείς που την άντεξες.  Και όμως την έχεις αντέξει και αυτό οφείλεται στην μαεστρική σκηνοθεσία του Γκολούμποβιτς που πέρα από το γεγονός ότι είναι ένας θαυμάσιος αφηγητής, δεν επιτρέπει ποτέ στον θεατή να αισθανθεί για τίποτα οίκτο. Η ζωή είναι αυτή που είναι και ο πατέρας που ο ηθοποιός Γκόραν Μπογκτάν υποδύεται μαγνητικά, θα πρέπει να συμβαδίσει μαζί της όπως νομίζει ότι μπορεί καλύτερα.

Θαρρείς ότι είναι σχεδόν φυσικό για αυτόν να αποφασίσει να περπατήσει 300 χιλιόμετρα μέχρι το Βελιγράδι για να υποβάλλει χέρι με χέρι την έφεση που πρέπει να κάνει στο Κράτος προκειμένου να μην χάσει την ελπίδα να εξακολουθεί να διεκδικεί την κηδεμονία των παιδιών του. Φυσικά, δεν έχει ούτε μισό ευρώ για να αγοράσει εισιτήριο λεωφορείου αλλά δεν παραπονιέται. Με ένα πλαστικό μπουκάλι νερού του ενός λίτρου το οποίο γεμίζει απ’ όπου βρίσκει, ο πατέρας δεν θα πτοηθεί ποτέ στη διάρκεια αυτής της Οδυσσειας του.

1437 4

Η ίδια η Οδύσσεια διανθίζεται από μικρές παρεμβολές που σου δίνουν μια ιδέα από το τι επικρατεί σήμερα στην χώρα της πρώην ενωμένης Γιουγκοσλαβίας. Η αθλιότητα και το χάος στοιχεία κυρίαρχα, όπως και η αδιαφορία για τον άνθρωπο. Οι ελάχιστες σταγόνες ανθρωπιάς που ο πατέρας βιώνει και μάλιστα από ανθρώπους από τους οποίους δεν το περιμένεις, μοιάζουν με παυσίπονα που αντιστέκονται σε έναν ισχυρό αλλά αθεράπευτο  πόνο. Σύντομα περιστατικά – ο μάλλον διεφθαρμένος κοινωνικός λειτουργός ,ο φανατικά θρήσκος φορτηγατζής, ο μεταφορέας μεταναστών, το αδέσποτο σκυλί που θα γίνει για λίγο φίλος του πατέρα, ο νεαρός πολιτικός που συναντά στο Βελιγράδι – δημιουργούν την μεγάλη εικόνα μιας χώρας στο έλεος του θεού.

Όμως το πείσμα, η σιωπηλή μαχητικότητα και η ακούραστη στάση του πατέρα προκειμένου να πετύχει τον στόχο του, δημιουργούν την εικόνα ενός αυθεντικού ήρωα των καιρών μας ο οποίος μπορεί να γίνει ακόμα και πρότυπο σε μια ταινία που δύσκολα θα φύγει από την μνήμη σου όταν τελειώνει.

Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr

 

Smart Search Module