DISSOLVED - Στράτος Κερσανίδης

Φύλακας – άγγελος

Η Αριάνα κι ο Παναγιώτης, η Κέλυ κι ο Ηλίας, ο Άγγελος κι ο Μάνος. Τρία ζευγάρια στη σύγχρονη εποχή, τρία ζευγάρια κλεισμένα σε τρία δωμάτια. Κάνουν έρωτα, συζητούν, αστειεύονται, κάνουν όνειρα για το μέλλον, τσακώνονται όπως όλα τα ζευγάρια του κόσμου.

Ο Θοδωρής Βουρνάς στην ταινία του «Dissolved», εισχωρεί με την κάμερά του στον ιδιωτικό χώρο των ανθρώπων εκεί όπου συμβαίνουν όσα δε μαθαίνουμε ποτέ. Στον αθέατο κόσμο των σχέσεων και των εσωτερικών συγκρούσεων. Εκεί όπου το πάθος του παρόντος εμπλέκεται με την εξομολόγηση του παρελθόντος και τα σώματα λειτουργούν ως αντικλείδια για να ξεκλειδώσουν οι ψυχές των ηρώων.

Τρία ζευγάρια, τρεις ιστορίες που μπορεί όλες να είναι μέρος μιας και μοναδικής ιστορίας. Και οι οποίες εμπεριέχουν όλα τα συστατικά της ανθρώπινης υπόστασης: έρωτα, πάθος, προδοσία, θάνατο, απόρριψη, απώλεια, το καθένα σε ανάλογη ποσότητα ώστε να ολοκληρωθεί ένας χρονικός κύκλος ο οποίος ξεκινά από το 1990, συνεχίζεται στο 2010 και καταλήγει στο 2020. Χρονολογίες στις οποίες εκτυλίσσονται οι τρεις ερωτικές ιστορίες οι οποίες ως κοινά στοιχεία έχουν το δραματικό φινάλε και τις εξ αίματος σχέσεις των ηρώων τις οποίες όμως οι ίδιοι δε γνωρίζουν.

Αλλά έχουν ακόμη ένα κοινό, έναν άνθρωπο ο οποίος υπάρχει και στις τρεις ιστορίες και ο οποίος λειτουργεί καταλυτικά δίνοντας διέξοδο στις δύσκολες καταστάσεις που αντιμετωπίζουν οι ήρωές μας. Είναι ένας φύλακας – άγγελος ο οποίος σώζει, παρηγορεί, λυτρώνει κι ανακουφίζει. Κι αυτό χωρίς κανένα μεταφυσικό κόλπο που θα δώσει διέξοδο στο σενάριο αλλά με τρόπο απολύτως αληθοφανή και ρεαλιστικό αφού πρόκειται για ένα πρόσωπο το οποίο τυχαίνει να σχετίζεται με τους ήρωες ή με συγγενικά τους πρόσωπα.

Το εξαιρετικά ευφάνταστο και έξυπνο σενάριο, το οποίο αποφεύγει τις υπερβολές και τον εντυπωσιασμό, έγραψε ο Αλέξης Κοτσώρης. Και ο Θοδωρής Βουρνάς το σκηνοθέτησε με έναν εξίσου έξυπνο τρόπο, αναδεικνύοντάς το και ακολουθώντας το πλέγμα με τον οποίο υφαίνονται και εμπλέκονται οι ήρωες και οι ιστορίες τους. Ταινία κλειστών χώρων, με κοντινά και συχνά υποφωτισμένα πλάνα ώστε ο χώρος να υποδηλώνεται. Δηλαδή αυτό το “πίσω από τις κλειστές πόρτες”.  όπου συμβαίνουν όσα συμβαίνουν. Η κάμερα, λοιπόν, ακολουθεί από κοντά τους χαρακτήρες, τους πλησιάζει κι αρχίζει να τους ξεφλουδίζει. Κι αυτοί σιγά-σιγά αποκαλύπτονται και παρουσιάζονται όπως είναι χωρίς γαρνιτούρες και φτιασίδια.

Ο σκηνοθέτης κινηματογραφεί εντελώς ακομπλεξάριστα τις ερωτικές σκηνές οι οποίες στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουν θέση, παίζουν βασικό ρόλο, δε λειτουργούν αβανταδόρικα. Αντίθετα αποτελούν μέρος της ιδιοσυγκρασίας των ηρώων και βασικό στοιχείο στην εξέλιξη της δράσης. Πλάνο-πλάνο λοιπόν, χτίζεται ένα στέρεο κινηματογραφικό οικοδόμημα, μια ταινία την οποία οι θεατές παρακολουθούν με αμείωτο ενδιαφέρον. Τόσο για την εξέλιξη των όσων συμβαίνουν όσο και για τις σχέσεις που έχουν οι χαρακτήρες μεταξύ τους καθώς και με τον άνθρωπο ο οποίος τους συνδέει, το φύλακα-άγγελό τους.

Επί της ουσίας, έχουμε να κάνουμε με μια ταινία χαρακτήρων και σχέσεων. Που με τη σειρά τους συνδέονται με ένα υπόγειο νήμα το οποίο, εν δυνάμει, ενώνει όλους τους ανθρώπους, καθώς όλα τα όσα συμβαίνουν επί της οθόνης δεν μας είναι άγνωστα. Κι επίσης όλοι μας έχουμε προσωπικά βιώματα τα οποία κρατάμε κρυφά, κλεισμένα πίσω από τις κλειδωμένες πόρτες.

Ο Θοδωρής Βουρνάς με την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία δείχνει πως έχει και ιδέες και διαθέτει γνώσεις και ταλέντο. Ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε το εν λόγω σενάριο αποτελεί την καλύτερη απόδειξη. Τέλος θα ήθελα να αναφερθώ στις αξιοπρόσεκτες ερμηνείες των ηθοποιών οι οποίοι τα πηγαίνουν περίφημα όντας αντιμέτωποι με τα συνεχή κοντινά πλάνα αλλά και τις, μεγάλης διάρκειας, γυμνές σκηνές.

Στράτος Κερσανίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kersanidis.wordpress.com