Ηταυτότητα του Πίτερ Πάρκερ αποκαλύπτεται και η κοινή γνώμη σε απόλυτη συμφωνία με τα ΜΜΕ τάσσεται ενάντια στο νεαρό άντρα που «κρύβεται πίσω από την μάσκα του Spider-Man και προκαλεί χάος και καταστροφή». Ο απελπισμένος Πίτερ γνωρίζει πως δεν έχει πολλά να ελπίζει αλλά τα πράγματα θα σκληρύνουν περαιτέρω όταν οι μεγαλύτεροι εχθροί από το παρελθόν του ζωντανέψουν και ζητήσουν εκδίκηση.
Περισσότερο με ένα νοσταλγικό φόρο τιμής σε ολόκληρη τη μυθολογία του Spider-Man κι όχι με μια ακόμη τυπική περιπέτεια του, μοιάζει το «No way home». Οι εμβληματικοί κακοί από τις παλιές ταινίες (ο Green Goblin, o Doctor Octopus, o Sandman, o Electro) επιστρέφουν για να δώσουν ένα άλλο, πιο προσωπικό -και σαφέστατα δραματικό- προφίλ, στη νέα περιπέτεια του Ανθρώπου- Αράχνη. Καθώς είναι η πρώτη φορά στην κινηματογραφική ιστορία του Spider-Man που η ταυτότητά του αποκαλύπτεται, ο Πίτερ αναλογίζεται ποια είναι η ευθύνη του πλέον, όχι μόνο απέναντι στους πολίτες της Νέας Υόρκης αλλά πρωτίστως στους δικούς του ανθρώπους και σε όσους αγαπά.
Οι συνθήκες είναι πιο ώριμες από ποτέ για να κατασκευάσουν τα μυαλά της Marvel ένα πιο ώριμο, συναισθηματικό και ψαγμένο στόρι γύρω από το μέλλον του ήρωα. Από τα πρώτα κιόλας πλάνα η περιρρέουσα ατμόσφαιρα και το όλο σκηνικό με αυτό το γουστόζικο ανακάτεμα χώρου και χρόνου, θυμίζει υπαρξιακή κρίση με την ούγια στο βάθος να γράφει… ενηλικίωση. Στο πληθωρικό και ανατρεπτικό blockbuster του Τζον Γουότς (ο σκηνοθέτης των «Homecoming» και «Far from home» ολοκληρώνει την τριλογία του Τομ Χόλαντ με φινέτσα και ατόφια κινηματογραφική χάρη) τα πάντα επιτρέπονται.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα athensvoice.gr